Ta strona została uwierzytelniona.
Wieszcza poety
Trzy wieszcze sonety[1].
I.
Cierpienie.
W smętnéj, opustoszałéj méj duszy otchłani,
Biedne, zgniecione serce rwą w kawały harpie,
Skarga, gorycz, tęsknota, zwątpienie je szarpie,
A boleść, rozpacz, pomrok, znicestwienie rani.
Daremnie dziko źrenic roziskrzam topazy;
W czeluście czarnych piekieł zapadły nadzieje!
Serce zgryzotą bite, westchnieniami wieje,
I sto razy spękane, znów pęka sto razy!
- ↑ W tym wierszu autor przyznaje się do kradzieży literackiéj.
