Ta strona została uwierzytelniona.
Matko moja! siostro droga!
I minione — widzę wiernie
Szczęście moje, łzy i ciernie.
Na Twoje Matko kolana,
Pamiętasz! pochylam skronie...
Twoje, Siostro ukochana,
Łzą gorzką oblewam dłonie...
I serce jak dawniéj bije,
I znów dawnem życiem żyję!
A gdy powszednia zawita
Troska, i widzenie skradnie,
To je dusza moja chwyta,
I jak świętość składa na dnie.
I znów myśl rozwija loty,
I znów widzę sen mój złoty!
Och! bo kto raz oddał serce
Chwili, zbiegłej bezpowrotnie,
Ten tylko w wspomnień iskierce
Żyć będzie. Wiecznie, samotnie,
Snuć zapadłych marzeń roje...
Och! jak ja Was kocham! moje!...
Boczów Maj 1877.
