Piorunem strasznym obrzymy[1] pobite,
Poważnych królów sprawy znamienite
Niech, kto chce, śpiewa: nam się, lutnio, mało
Pegazkich zdrojów[2] wody pić dostało.
Bacha[3] śpiewajmy, cicho pijącego,
Przy nim Cyprydę[4] i wojny pustego
Spokojne dziecka, które zawżdy swoję
Na rozpalonej skale ostrzy zbroję.
Powiedzmy k temu żartowliwe zdrady
Leśnych Satyrów na śliczne Dryjady,
Albo płacz śmieszny nieważnej ciężkości,
Która przy trudnej tuż chodzi miłości.
I was, nadobne Nimfy, wspomieniemy,
A zawsze ciebie naprzód przed innemi,
Którą Dniestr rybny, którą Wisła sobie
Biorą (lecz z krzywdą oba) ku ozdobie.
Długi na kresie co krótkim Strwiąż płynie,
Że cię wychował, prawdziwie tym słynie,
Pewien w tej mierze i oceanowi
Sławy nie stąpić, tysiąc Nimf królowi.
Niedarmo hardy, jawnie to baczymy,
Jako ty kwitniesz dary ozdobnymi,
Zrównałaś stanem z wstydliwą Dyjaną,
Zrównałaś twarzą z Wenerą różaną.
Mniejsza od ciebie Pallas[5] w obyczaje,
W każdej twej sprawie Charis[6] się znać daje,
- ↑
obrzymy — olbrzymy, Giganci, potomstwo Gai i Uranosa (bądź też wsiąkających w ziemię — Gaję — kropli krwi z jego genitaliów), mściciele na Dzeusie za zwyciężenie Tytanów; aluzja do gigantomachii i ostatecznego pokonania napastników przez bogów olimpijskich.
- ↑ pegazskie zdroje — nawiązanie do Hippokrene (z gr. Końskie Źródło), jednego ze źródeł, które tryskały ze skały, ilekroć Pegaz, spragniony, uderzał w nie kopytem. Hippokrene leży w pobliżu gaju poświęconego Muzom, jej woda dawała natchnienie poetom.
- ↑ Bachus — grecki bóg wina.
- ↑ Cypryda — przydomek Wenus, jako tej, która wyłoniła się z morza w okolicach Cypru.
- ↑ Pallas — przydomek Ateny.
- ↑ Charis — Charyta, jedna z trzech sióstr, córek Eurynome i Dzeusa; boginie piękna i radości.
