Strona:Mikolaja Machiawella Traktat o Ksieciu.djvu/092

Ta strona została uwierzytelniona.

dam, że książe powinien sam wojskiem dowodzić, a rzeczypospolite powinny na wodza wybierać obywatela i odwołać go, skoro niewaleczny, a jeśli waleczny każdy wybryk prawami uniemożebnić. Doświadczenie nas uczy, że książęta na czele wojsk i uzbrojone rzeczypospolite olbrzymie wykonują dzieła, wojska zaś najemne tylko klęski sprawiają. Toż upokorzenie zbuntowanego obywatela łatwiejsze jest dla rzeczypospolitej, utrzymującej własne wojsko, niż dla tej, która polega na armii cudzoziemskiej. Wolność Rzymu i Sparty, jak długo te państwa były uzbrojone, trwała wieki. Szwajcary są bardzo uzbrojeni, a przytém najwolniejsi. W starożytności Kartagina może służyć za przykład skutków wojsk najemnych. Została ona bowiem po pierwszej wojnie z Rzymem, pomimo tego, że właśni obywatele byli wodzami, przez to wojsko uciemiężona. Filip Macedończyk obrany przez Tebanów za hetmana po śmierci Epaminonda[1], zwyciężył wprawdzie, ale też i wolności

  1. Przypis własny Wikiźródeł Epaminondas (ok. 420 — 362) — wybitny tebański strateg wojskowy i polityk. Jego reformy w taktyce wojskowej wykorzystał macedoński król Filip II, który przebywał w Tebach przez dwa lata jako zakładnik.