wszystkich, powyższych przymiotów, lecz udawać jakoby je posiadał. Śmiem nawet twierdzić, że te przymioty sę[1] nam szkodliwe, jeśli je posiadamy i wszędzie przestrzegamy, stają się zaś pożyteczne, jeśli tylko udajemy; musimy tedy umieć udawać bogobojnego, wiernego, ludzkiego, religijnego i uczciwego, a zarazem umieć być tém rzeczywiście, lecz przytém posiadać takie ducha usposobienie, aby w razie, jeśli nie trzeba być bogobojnym, wiernym etc. zdołaliśmy na wylot zmienić nasze postępowanie. Książe, mianowicie nowy, nie może zawsze to wszystko przestrzegać, co inni za dobre uznają; owszem dla utrzymania państwa musi czasem działać wbrew przepisom wiary, miłosierdzia, ludzkości i religii; umysł jego musi się odmieniać stosownie do wietrznych obrotów i zmian losu, wszakże tak, aby nie przy każdej sposobności zaraz zbaczał z drogi, lecz jeśli potrzeba, aby umiał manowcami chodzić. Dlatego musi się mieć na ostrożności, aby mu się nie wymknęło
- ↑
Błąd w druku; powinno być – są.
