Strona:Molier-Dzieła (tłum. Boy) tom I.djvu/187

Dowiedziawszy się skądsiś, że nieraz w tej porze.

Panienki sobie w maskach przyjmuje nieboże.

 MASKARYL:

Brawo! z tryumfem swoim niech zaczeka krzynę:

Potrafię ja mu zdmuchnąć z przed nosa dziewczynę;

Sposób się na panicza obmyśli tak gładki,

Że się ślicznie pochwyci w swoje własne siatki.

Dowie się, że ja w głowie mam mózg a nie sieczkę.

Bywaj; masz u mnie za to dobrą buteleczkę.

SCENA SIÓDMA.
MASKARYL sam:

Teraz trzeba na naszą nakierować stronę

Płomiennego kochanka zamysły szalone;

I, jeśli chytry zamiar szczęśliwie się ziści,

Miniem niebezpieczeństwo, a złowim korzyści.

Gdyby nam się udało tam wtargnąć przebranym,

Leanderby na lodzie osiadł ze swym planem:

My sobie z naszym łupem umkniemy pospołu,

On zaś zapłaci koszta całego mozołu.

Ślady jego zamysłów, nawpół już odkryte,

Przeciwko niemu zrazu zostaną zużyte,

A zaś my, przed wszelakim pościgiem spokojni,

Wyłżemy się ze sprawy jak najbogobojniej.

To się zowie załatwić sprawę bez hałasu,

I kasztany z rąk kotka wyciągnąć zawczasu!

Trzeba się zaraz przebrać i zmówić kompanów.

Nie mam już nadto wiele czasu dla mych planów:

Wiem już gdzie zając siedzi; teraz trud niewielki

Postarać się o ludzi i o przybór wszelki.

Wierzcie mi, że załatwię wszystko jak potrzeba:

Gdy mnie szelmostwa darem obdarzyły nieba,

Uważam za wdzięczności obowiązek święty

Od Boga mi zesłane rozwinąć talenty.