Strona:Molier-Dzieła (tłum. Boy) tom III.djvu/14

 GERONIMO: Ależ niezawodnie, skoro tego pragniesz.
 SGANAREL: Uważam za rzecz wysoce naganną, jeżeli przyjaciel nie powie w takich razach otwarcie co myśli.
 GERONIMO: Masz zupełną słuszność.
 SGANAREL:A w naszych czasach nie łatwo o szczerych przyjaciół.
 GERONIMO: To prawda.
 SGANAREL: Przyrzeknij zatem, kochany Geronimo, że będziesz mówił z całą otwartością.
 GERONIMO: Przyrzekam.
 SGANAREL: Daj słowo.
 GERONIMO: Słowo przyjaciela. Powiedz tylko o co chodzi.
 SGANAREL: Chciałbym się dowiedzieć, czy dobrze zrobię, jeżeli się ożenię.
 GERONIMO: Kto, ty?
 SGANAREL: No, ja, tak. Cóż sądzisz?
 GERONIMO: Bądź łaskaw odpowiedzieć mi przedtem na jedno pytanie.
 SGANAREL: Cóż takiego?
 GERONIMO: Ile lat możesz sobie liczyć dzisiaj?
 SGANAREL: Ja?
 GERONIMO: Tak.
 SGANAREL: Słowo daję, nie wiem; ale czuję się doskonale.
 GERONIMO: Jakto! nie wiesz, nawet w przybliżeniu, ile masz lat?
 SGANAREL: Nie; czyż kto kiedy zastanawia się nad takiemi rzeczami?
 GERONIMO: Dobrze! powiedz mi więc, jeśli łaska, ile miałeś lat wówczas, kiedyśmy się poznali?
 SGANAREL: Na honor, nie więcej niż dwadzieścia.
 GERONIMO: Jak długo byliśmy razem w Rzymie?
 SGANAREL: Ośm lat.