Strona:Molier-Dzieła (tłum. Boy) tom III.djvu/17

małe stworzonka podobne do mnie jak dwie krople wody, które będą napełniać dom igraszkami, nazywać mnie swoim tatusiem gdy wrócę z miasta, i szczebiotać mi najrozkoszniej w świecie. Daję słowo, już mi się wydaje, że mam to wszystko i że widzę ich koło siebie z jakie pół tuzina.
 GERONIMO: Nic milszego pod słońcem. Radzę ci, żeń się, jak możesz najprędzej.
 SGANAREL: Radzisz mi, na serjo?
 GERONIMO: Rozumie się. Nie możesz zrobić nic lepszego.
 SGANAREL: Doprawdy, cieszę się, że mi to radzisz jak prawdziwy przyjaciel.
 GERONIMO: No, a jeśli można zapytać, któż jest osoba, którą masz zamiar poślubić?
 SGANAREL: Dorymena.
 GERONIMO: Młoda Dorymena, tak zawsze strojna i zalotna?
 SGANAREL: Tak.
 GERONIMO: Córka imć Alkantora?
 SGANAREL: Właśnie.
 GERONIMO: Siostra niejakiego Alcydasa, co to się bawi w noszenie szpadki?
 SGANAREL: To, to, to.
 GERONIMO: Święci niebiescy!
 SGANAREL: Cóż ty na to?
 GERONIMO: Świetny pomysł! Żeń się, a prędko.
 SGANAREL: Nie miałem racji, czyniąc ten wybór?
 GERONIMO: Oczywiście! Będziesz co się zowie dobrze ożeniony! Spiesz się, aby nim zostać jak najprędzej.
 SGANAREL: Nie masz pojęcia, jak mnie to cieszy co mówisz. Dziękuję ci za radę i proszę dziś wieczór na wesele.
 GERONIMO: Nie omieszkam się stawić; przyjdę nawet w masce dla większej uroczystości.