Strona:Molier-Dzieła (tłum. Boy) tom III.djvu/35

 ALKANTOR: Przychodzisz podpisać kontrakt.
 SGANAREL: Chciej mi pan darować...
 ALKANTOR: Wierz mi, czekam nato nie mniej niecierpliwie od pana.
 SGANAREL: Przychodzę w innej sprawie.
 ALKANTOR: Kazałem przygotować wszystko co potrzebne do uroczystości.
 SGANAREL: Nie o to chodzi.
 ALKANTOR: Muzyka zamówiona, uczta gotowa, a córka wystrojona na twe przyjęcie.
 SGANAREL: Nie poto przychodzę.
 ALKANTOR: Słowem, za chwilę stanie się zadość twym życzeniom, i nic nie zdoła opóźnić waszego szczęścia.
 SGANAREL: Mój Boże, kiedy tu o co innego idzie.
 ALKANTOR: Proszę cię, wejdź, mój zięciu.
 SGANAREL: Mam panu słóweczko powiedzieć.
 ALKANTOR: Ach, mój Boże, nie róbmy ceremonji, wejdź prędko, jeśli łaska.
 SGANAREL: Ależ nie, powiadam, chcę z panem przedtem pomówić.
 ALKANTOR: Masz mi co do powiedzenia?
 SGANAREL: Właśnie.
 ALKANTOR: Cóż takiego?
 SGANAREL: Mości Alkantorze, prosiłem pana o rękę córki i pan mi ją przyrzekłeś, ale dziś zaczy­nam przypuszczać, że jestem może cokolwieczek za stary, i wogóle uważam że zupełnie się dla niej nie nadaję.
 ALKANTOR: Ależ co znowu! córce podobasz się właśnie tak jak jesteś; pewien jestem, że będzie z tobą najszczęśliwsza.
 SGANAREL: Wcale nie. Podlegam niekiedy strasz­liwym dziwactwom ; miałaby zbyt wiele utrapienia, znosząc moje humory.