dlu, podlać śmietaną i dusić na wolnym ogniu, uważając, aby farsz nie wypłynął.
9. Pieczeń wołowa zapiekana. Pieczeń pozostałą z obiadu lub świeżo upieczoną i wystudzoną, pokrajać w szerokie plastry, następnie półmisek wysmarować masłem, posypać bułeczką, ułożyć mięso pokrajane tak, aby jeden kawał dotykał drugiego, nakryć je warstwą cebuli siekanej z szampionami[1] lub świeżymi grzybami, polać gęstym sosem pomidorowym, z wierzchu posypać bułeczką i wstawić na 15 minut do pieca.
10. Pieczeń wołowa po flamandzku. Wziąć 5–8 funtów zrazowej, nasolić, podlać masłem i wodą lub rosołem i dusić godzinę. Potem włożyć do rondla dużą główkę kapusty włoskiej lub polskiej sparzonej i pokrajanej na ćwiartki, jedną cebulę, kilka marchewek, kilka plasterków słoniny lub skórek wieprzowych, 2 pary świeżych sosisek, dodać pieprzu i soli i dusić pod pokrywą jeszcze godzinę lub dwie stosownie do wielkości pieczeni. Mięso ułożyć na półmisku, ubrać kapustą, słoninką i sosiskami, które pokrajać w plasterki, a sos przecedzić i polać nim pieczeń.
11. Wołowina po wiejsku. Mięso zrazowe lub polędwicę od łba, pokrajać na plastry, posolić i popieprzyć. W rondelku ułożyć warstwę słoniny cienko pokrajanej, posypać ją siekaną cebulką i zieloną pietruszką, a na słoninę włożyć mięso pokrajane. Podlać rosołem lub wodą, dodać trochę korzeni i dusić pod pokrywą, poruszając rondelkiem. Ponieważ to potrawa gospodarska przeto najlepiej ją przyrządzić w terynce, którą na stół się stawia.
12. Pieczeń wołowa à la Bordelaise. Mięso zamarynować na kilka godzin jak zwykle, a wyjęte z marynaty obrumienić ze wszystkich stron, podlać rosołem lub wodą, wlać szklankę
- ↑
Szampion – tutaj w znaczeniu: pieczarka.
