Strona:Najnowsza kuchnia wytworna i gospodarska.djvu/196

Ta strona została przepisana.
ROZDZIAŁ XI.
Zwierzyna.

1. Bażant. Bażanty podaje się tylko przeważnie do wykwintnych obiadów, pieczone na rożnie. Po oczyszczeniu odkroić nieoskubany łebek ze szyjką, cały ogon z piórami i skrzydła, pozostawiając to do ubrania bażanta, potem go gęsto naszpikować słoninką, posolić i piec na rożnie, polewając ciągle masłem. Upieczonego pokrajać zręcznie, ułożyć na podstawie z okrągłego czerstwego chleba, który po okrojeniu skórki wpierw osmażyć w gorącej fryturze i osuszyć w piecu; potem zapomocą posrebrzonych szpadek wpiąć łeb ze szyją, ogon, a z boków osadzić skrzydła rozpostarte; bażanta ułożonego pośrodku, polać gorącem masłem, a półmisek otoczyć zieloną sałatą. Bażanta podaje się również nadziewanego truflami w podobny sposób jak indyka.


Bażant przed upieczeniem. Sposób podawania bażanta.

2. Kuropatwa pieczona. Kuropatwę, którą Francuzi nazywają królową zwierzyny, przyrządza się w rozmaity sposób, ale najsmaczniejsza jest pieczona, szczególniej gdy młoda. Taką kuropatwę trzeba wpierw oskubać i opalić, podroby odrzucić, piersi naszpikować cieniutką słoninką lub całą obwinąć dużym płatkiem słoniny, nasolić, a związawszy, piec na rożnie