Ta strona została uwierzytelniona.
— 72 —
340. Teraz parobeczek,
Już temu trzy lata,
Zacznę gospodarzyć,
Porzucę do kata.
341. Te strony są świadkiem,
Mojego kochania,
Są smutków pamiątką,
Celem narzekania.
342. Przyrzekłam cię kochać,
Słowa nie odmienię,
A bo miłość moja
W poczciwej dziewczynie.
343. Że cię Antoś kocham,
Nie zaprę się tego,
A widzę — nie wartasz,
Ty kochania mego.
344. Choć chcę być wesoła,
Sięga smutek wszędzie,
Że kochanka nie ma,
Nigdy mieć nie będzie.
