Ta strona została uwierzytelniona.
Gdy się Rok stary żegna z ziemią, patrzą na niego Anioły niebieskie.
Wiedzą one dobrze, iż wraca on z ziemi w krainę wieczności z kartą spisanych swych czynów.
Czasem karta ta jasna i piękna, zda się kwitnie bławatami i liljami — czasem ponura i szpetna, bo znać na niej ślady łez i krwi.
Bywa zaś tak, iż gdy ma na sobie znaki szczęścia, rozrzucanego wśród ludzi — nie jednakowo znaki te są pisane. Dla jednych miał rok więcej szczęścia, dla drugich — mniej…
A gdy wraca w wieczności fale, idą Anioły i pytają:
