Strona:Nalewki i likiery.djvu/10

 13. Miętówka. Dawniej robiono wódkę miętową, nalewając spirytus na suchą miętę, tak zwaną pieprzową, przyczem na trzy litry spirytusu dodawało się tyleż wody i ćwierć funta mięty. Wódka taka była używana przy dolegliwościach żołądkowych, na które rzeczywiście skutecznie pomagała; miała jednak brzydki, nieapetyczny kolor. Daleko łatwiejszym sposobem zaprawienia miętówki jest wlanie pięciu kropel olejku miętowego na litr mocnej, 45-cio procentowej wódki. Nie należy wlewać olejku do czystego spirytusu, gdyż płyn się zamąci i trudno go będzie następnie sklarować. Można też do tej wódki, już zaprawionej olejkiem, dodać na litr łyżeczkę od kawy cytrynowej soli (kwasku), co ją znakomicie sklaruje i nawet podniesie jej smak.

 14. Cytrynowa wódka. Najprostszy sposób otrzymania dobrej, niesłodzonej, cytrynowej wódki jest: skrajać jaknajcieniej żółtą skórkę z czterech cytryn, nie naruszając skórki białej, która daje przykrą gorycz. Skórki te pokrajać w drobne paski, wrzucić do litra 45-cio stopniowej wódki, postawić w cieple lub na słońcu na trzy doby; poczem wódkę zlać, wcisnąć przecedzony przez muślin sok z pół cytryny, lub łyżeczkę od kawy kwasku cytrynowego i wódka gotowa. Nigdy nie nalewać skórek cytrynowych nierozcieńczonym spirytusem: olejek, zawarty w skórkach, rozpuści się i zamąci nam wódkę, która się wprawdzie z czasem znów sklaruje, lecz przez kilka tygodni conajmniej będzie nieapetycznie wyglądać.

 15. Kminkówka (Kümmel). Dawne przepisy głoszą, iż należy nalać wódkę na kminek, licząc po łyżce kminku na trzy szklanki (dawna kwartę) wódki, i trzymać w cieple tydzień. Inne znów radzą kminek naprzód dobrze przetłuc. Wszystkie się zgadzają na to, że należy ją trzymać kilka tygodni, przed użyciem, zbutelkowaną, i że kminkówka musi być zaprawiona cukrem. Otóż ja twierdzę, że kminkówka bez cukru też doskonale smakuje, — bo przecież nie wszyscy mogą pić słodką wódkę, a po niej jeść słone zakąski, i dodaję, że kminkówka, według tych starych, a w tym wypadku niedobrych recept przyrządzona, ma brzydki, brudno-zielonkawy kolor. Prosty i prędki sposób jej przyrządzenia jest następujący: Na litr zwykłej, mocnej, 45-cio stopniowej wódki wlać trzy (wyraźnie trzy) krople olejku kminkowego i dwie krople olejku anyżowego, wsypać na koniec noża kwasku cytrynowego, zmieszać mocno płyn w butelce, zakorkować i potrzymać trzy dni w śpiżarni, poczem wyborna wódka do użytku jest gotowa.

 16. Wódka kawowa. Dziesięć deka najlepszej kawy w ziarnach, świeżo upalonej, jeszcze gorącej, zalać litrem mocnej wódki — postawić zakorkowaną w cieple. Po tygodniu zlać i aromatyczna wódka, o ślicznym, bladozłocistym kolorze — gotowa. Inny sposób, oszczędniejszy, jest następujący: Dziesięć deka świeżo upalonej, dobrego gatunku kawy, zemleć, zaparzyć pół litrem wrzątku, nakryć, aż wystygnie, przecedzić, zmięszać z litrem wódki i szklanką spirytusu. Taka wódka będzie miała kolor znacznie ciemniejszy; będzie jej dwa razy tyle z tej samej ilości kawy: jednak aromat z niej znacznie prędzej się ulotni.

 17. Jarzębinówka. Wódce tej przypisują różne własności lecznicze. Zebrane po pierwszym silniejszym przymrozku jarzębiny ułożyć