lone na trzy tempa z przeniesieniem wierzchniej ręki po powietrzu, rozdzieleniem czynności spodniej ręki i krótkiem uderzeniem golenia spodniej nogi.
Sposób ten racjonalnie wykluczając ruchy niewłaściwe, umożliwia szybkie przesuwanie się pływaka.
Ponieważ pływać można, a nawet powinno się, w jednakowej mierze na obydwu bokach, przeto w celu uniknięcia nieporozumień nie będzie się podawać: prawa, lewa ręka, lub strona, a wprost — wierzchnia, spodnia ręka lub strona.
Pozycja zasadnicza, jak zawsze: ciało wyprężone tak, by przedstawiało najmniejszy opór ruchom postępowym, nabytym przez odbicie się od brzegu, lub uderzeniem wogóle: ręka spodnia (w danym wypadku jedna) wyciągnięta wprzód i przygotowana do wykonania pierwszego tempa, utrzymuje równowagę i nadaje kierunek ciału; ręka wierzchnia, wyciągnięta wzdłuż ciała, ściśle do niego przylega; nogi razem i wyprężone; stopy nóg założone jedna na drugą.
