cie nogami, nieodzowne jest skierować swój skok bardziej na wprost i cokolwiek do góry, ponieważ przy dostatecznej ilości czasu na lot, głowa i górna część tułowia same przechylają się i pójdą w dół.
Ręce — w podobnych wypadkach, dla zapewnienia ciału równowagi i umożliwienia wykonania wymachu celem wyprostowania ciała przed ujściem jego pod wodę — przenosi się w bok t. z. przy wymachu (tempo trzecie) nie pozostawia się rąk przed piersią, a w temże tempie przenosi się je w bok. Ciało leci w wówczas, wyrażając się po pływacku, „jaskółką“. Patrz rys. 27.
Ciało w czasie lotu jest wygięte z głową odchyloną w tył, jak wskazuje rys. 27, ale przed samą chwilą upadku ciała do wody, przy złączeniu rąk dla ochrony głowy, wyprostowuje się; a w wodzie, dla natychmiastowego wypłynięcia, ponownie przyjmuje się powyższe wygięcie.
Skakać z rozpędem, naturalnie jest trudniej, ale niemniej jest to koniecznem ze względu na przyszłe
