zaułek itp.). Układ taki odpowiada jaknajbardziej popularnemu używaniu nazw ulicznych.
Gminy podmiejskie włączone w latach 1900, 1907 i 1925 do miasta były często tak rozległe i tak ludne, że posiadały ulice o własnych nazwach. Historję ulic tych zaczynam zwykle od chwili wcielenia ich do miasta; nie wynika stąd — sądzę — żadna szkoda, ponieważ chodzi tu zawsze o nazwy niedawno wprowadzone.
Znaczenia dawnych nazw niemieckich, których władze polskie nie zatwierdziły w brzmieniu polskiem, nie wyjaśniam — ponieważ nazwy te straciły wszelką aktualność.
Podając daty wprowadzenia nazw, rozumiem daty ogłoszenia policyjnego pomijając daty uchwał korporacyj miejskich.
Miło mi na tem miejscu wyrazić serdeczne podziękowanie panu dyrektorowi Romanowi Leitgebrowi, głównemu twórcy nowego systemu polskich nazw ulicznych w Poznaniu, który użyczając własnych akt w tej sprawie, ułatwił mi wyjaśnienie niektórych nazw.
Wiem, że niektórych szczegółów wyjaśniających historję ulic i ich nazw brak w pracy mojej, głównie zaś takich, które wiadome są tylko starszym mieszkańcom Poznania. Szanownym Czytelnikom, którzyby mi materjały takie (wspomnienia, niekiedy anegdoty itp.) zechcieli nadesłać, byłbym szczerze wdzięczny.
