Strona:Nazwy ulic w Poznaniu.djvu/007

dnostka topograficzna: Groffowe (Grochowe) Łąki (moczary, na których później stanęła Rzeźnia Miejska).
 Poza właściwem miastem leżały wsie miejskie.
 Z 14 wsi nadanych miastu w r. 1253 utraciło miasto większą część już w średniowieczu. Na obecnym terenie miasta leżały:
 1) Stara wieś miejska „Winiary“, od winnic nazwę nosząca, na północy.
 2) Obok Winiar leżał „Bonin“, zwykle również miejski.
 W wieku 19. przeniesiono, przy sposobności budowy fortecy, Winiary na zachód i zniesiono Bonin.
 3) Część terenu Winiar stanowiła własność rodziny poznańskiej Schillingów i otrzymała nazwę „Szeląg“ przy Warcie.
 4) „Naramowice“ mało miały na ogół styczności z miastem.
 5) „Niestachowo“, nadane miastu w r. 1253, było może identyczne z późniejszym „Sołaczem“. Sołacz należał przez pewien czas do miasta
 6) „Jeżyce“ stanowiły stale w dawnych wiekach wielką wieś miejską.
 7) „Górczyn“ należał podobnie na ogół do miasta.
 8) „Św. Łazarz“ wyłonił się później jako odrębna jednostka topograficzna.
 9) Na południu miasta leżały oboje „Wierzbięcic“, darowane 1253 miastu i stanowiące z pewną przerwą własność miejską. Wierzbięcice przejęły później nazwę od rodziny poznańskiej Wildów, tak że w 19. wieku istniały „Górna Wilda“ i „Dolna Wilda“.
 10) Własność miejską stanowiła też w nowszych wiekach wieś „Dębiec“ (Dąbczen czasem dawniej zwana, podobno dla tego, że posiadał ją Czenpiński, którego to nazwiska początek ma tkwić w nazwie Dąb-czen).
 11) „Rataje“ były starą wsią miejską, darowaną Poznaniowi 1253 i prawie stale zachowaną przy mieście.
 12) „Starołęka“ darowana została 1253 miastu, ale niebawem przeszła w inne ręce.
 13) „Główna“ była własnością biskupią i nie miała łączności z miastem.
 Obok miasta lewobrzeżnego rozwijały się samodzielnie i niezależnie miasta i osiedla prawobrzeżne. Jedno tylko „Miasteczko“ wcześnie połączono z właściwym Poznaniem.
 1) „Miasteczko“ (Łacina, Stanisławowo, obecnie także „Św. Roch“ zwane), zbudowane zostało przez Stanisława Górkę w 16. wieku i miało stanowić konkurencję dla Poznania. Ponieważ wszakże pobudowane zostało nieprawnie na miejskim gruncie wsi Rataj, otrzymało je, po przeprowadzonym procesie, miasto na własność i osłabiło „Miasteczko“ tak, że dotąd stanowi maleńkie osiedle.
 2) „Chwaliszewo“ powstało w 15. wieku na grobli, było własnością kapituły poznańskiej. Chwaliszewo miało własne prawa autonomiczne miejskie.
 3) „Ostrów Tumski“ stanowił bardzo stare osiedle duchowieństwa.