8. Ul. Babińskiego. (Nowe Miasto, centrum. Od pl. Sapieżyńskiego do ul. Młyńskiej). Tworzyła dawniej część pl. Działowego. Około r. 1900 nazwana została „ul. Seeckta“. Od 16. 6. 1919 nosi nazwę „ul. Babińskiego“.
- *) Antoni Babiński pochodził z zaboru rosyjskiego. Służył zrazu w gwardji rosyjskiej, w r. 1842 wziął urlop i począł służyć polskiej sprawie patrjotycznej. Z ramienia Towarzystwa Demokratycznego w Paryżu przybył w styczniu 1847 do W. Księstwa Poznańskiego jako emisarjusz, mający przysposobić ludność do planowanego powstania. Był tutaj pod przybranem nazwiskiem. Przychwycono go jednak niebawem w Studzieńcu pod Rogoźnem i przywieziono do Poznania. Za zastrzelenie żandarma, który żądał od Babińskiego wykazu, sąd wojenny skazał go na śmierć. Dnia 1. lutego 1847 rozstrzelany został na placu Działowym.
9. Ul. św. Barbary (Nowe Miasto, pas wałowy, północ, Od Wałów Leszczyńskiego do Wałów Kościuszki). Powstała na terenie pofortecznym i otrzymała w r. 1909 nazwę „ul. Barbary“, zmienioną od 5. I. 1920 na „ul. św. Barbary“.
(Istniał dawniej w Poznaniu, na Chwaliszewie, kościół św. Barbary).
10. Ul. Bednarska. (Chwaliszewo. Od Tylnego Chwaliszewa do zbiegu Siennej i Czartorji). Teren śpichlerzowy dawniej. Nazwę nadano w r. 1877, w brzmieniu polskiem ustalono 16. 6. 1919. Nazwa zawodowa, zastosowana w tem miejscu prawdopodobnie dlatego, że znaczna ilość bednarzy mieszkała na Chwaliszewie.
11. Berdychowo. (Mała dzielnica po prawym brzegu Warty.). Było dawniej maleńką osadą, złożoną z karczmy (w początkach w. 19, słynnej gospody dziadowskiej) i kilku domów. Włączone zostało w r. 1896 do miasta.
Nazwa zawsze używana, uznana także w r. 1919 przez korporacje miejskie jako obowiązująca.
12. Ul. Berwińskiego. (Św. Łazarz, centrum. Od ul. Głogowskiej do ul. Matejki). Przejęta w r. 1900 z gminą św. Łazarz do miasta. Zwała się za czasów niemieckich „ul. Baartha“. Od 5. I. 1920 zwie się „ul. Berwińskiego“.
- *) Ryszard Wincenty Berwiński urodził się w r. 1819 w Polwicy pod Zaniemyślem w powiecie średzkim. Ojciec jego był niezamożnym ziemianinem. Ryszard kształcił się w gimnazjach leszczyńskiem i wrocławskiem. Studjował filologji w Wrocławiu i Berlinie. Potem osiadł w Poznaniu, biorąc bardzo żywy udział w ruchu demokratycznym. Współpracował w Tygodniku Literackim i innych czasopismach poznańskich. Za młodu już drukował powiastki osnute na podaniach ludowych. W r. 1840 wydał „Powieści Wielkopolskie“, w r. 1844 dwa tomy poezyj. Najsłynniejszy utwór „Don Juan Poznański“ spowodował, dzięki niesłychanie ostrym na-
