nazwę „ul. Gwarnej”. Później Magistrat przyjął uchwałę Rady, dzięki czemu od początku r. 1921 „ul. Gwarna” sięga od ul. Fredry do św. Marcina, a jej przedłużenie zwie się „ul. Sew. Mielżyńskiego”. Nazwa uzasadnia się wielkim ruchem na tej ulicy.
74. Ul. Patrona Jackowskiego. (Jeżyce, poł.-zachód. Od ul. Kraszewskiego ku zachodowi poza ul. Polną). Przejęta z gminą jeżycką 1900 pod nazwą „ul. Koszarowej”, przezwana w r. 1902 na „ul. Nollendorffa”. Od dnia 15. 11. 1919 zwie się „ul. Patrona Jackowskiego”.
- *) Maksymiljan Jackowski z Pomarzanowic urodzony w r. 1815, umarł 1905 r. w Poznaniu. Wspaniałych zasług pracownik społeczny w Wielkopolsce, jeden z twórców odrodzenia gospodarczego żywiołu polskiego pod zaborem pruskim, teoretyczny i praktyczny pozytywista w najlepszem słowa tego znaczeniu. Organizował towarzystwa rolnicze, w r. 1873 objął patronat kółek rolniczych, które doprowadził do siły 300 kółek i 12.000 członków. Postęp nowoczesny drobnego rolnictwa jego był w wielkiej części zasługą. Zwany „królem chłopów polskich”.
75. Ul. Św. Jańska. (Śródka. Od Śródki do Cybiny). Ulica stara, zwana dawniej „ul. św. Piotra” wzgl. „Piotrową”. Ponieważ istniała w mieście inna ul. św. Piotra, przezwano śródecką na „ul. św. Jańską”. (Johannisgasse). W brzmieniu polskiem ustalono nazwę tę 16. 6. 1919. Uzasadnienia ścisłego nazwa ta nie ma, gdyż nie prowadzi do przedmieścia „św. Jańskiego”. Gdy w r. 1925 przyłączono Komandorję do miasta, ustanowiono ul. św. Jańską słusznie w tej dzielnicy. Ulicę św. Jańską na Śródce uchwalono w r. 1926 przezwać „ul. św. Jacka” (według znanego świętego polskiego). Ponieważ w chwili gdy to piszemy, nowa nazwa nie jest jeszcze ogłoszona, umieściliśmy w nagłówku nazwę dotychczasową.
76. Ul. Kazimierza Jarochowskiego. (Św. Łazarz, południowy-wschód. Od ul. Wyspiańskiego do ul. Józefa Chociszewskiego). Przejęta w r. 1900 z gminą Św. Łazarz. Zwała się za czasów niemieckich ul. „Ziethena”. Władze polskie nadały jej 14. 8. 1920 nazwę „ul. Kazimierza Jarochowskiego”.
- *) Kazimierz Jarochowski (Wielkopolanin, obywatel Poznania), urodził się 1829 r. w Małych Sokolnikach, umarł w r. 1888 w Poznaniu. Wykształcony w Poznaniu i Berlinie. Za udział w przygotowaniach powstania 1846 r. i w powstaniu 1848 więziony. Był naprzód sędzią w Poznaniu. Zmuszony wystąpić ze służby państwowej ze względów narodowych, poświęcił się badaniom historji, któremi niepospolite położył zasługi. Zajmował się głównie epokami wojen szwedzkich i saską, prowadził obronę przed tendencyjną historjografją obcą, intenzywnie pracował nad historją Wielkopolski i Poznania. Był członkiem najpoważniejszych instytucyj i zrzerzeń naukowych, posłował do sejmu pruskiego.
