77. Ul. Jaskółcza. (Stare Miasto, centrum. Od ul. Szkolnej do ul. Wrocławskiej). Powstała w r. 1902 i otrzymała w r. 1903 swą nazwę, według wzoru równoległej „Gołębiej”. Brzmienie polskie ustalono 16. 6. 1919.
78. Ul. Jasna. (Jeżyce, wzdłuż toru kolejowego. Od Kaponiery (ul. Głogowskiej) do ul. Poznańskiej). Stanowiła do r. 1903 część ul. Głogowskiej, poczem została wyodrębniona pod nazwą „ul. Buddego”. Zwie się od 29. 8. 1919 „ul. Jasną“. Nazwa charakterystyczna, gdyż ulica jest szeroka i zabudowana jednostronnie, a budynki frontem ku wschodowi zwrócone.
79. Ul. Św. Jerzego. (Wilda, wschód. Od Górnej Wildy do Dolnej Wildy i w przedłużeniu do Drogi Dębińskiej ewtl. do nowych łazienek miejskich). Przejęta w r. 1900 z gminą wildecką. Za czasów niemieckich nosiła nazwę „ul. Yorcka”.
Zwie się od 12. 4. 1920 „ul. św. Jerzego”. Przypomina dawną nazwę kościoła św. Jerzego, obecnie garnizonowego, w pobliżu kościoła św. Wojciecha. Kult św. Jerzego należy do najstarszych w Polsce. (Kościół św. Jerzego w Gnieźnie, za Mieszka I. fundowany pod wezwaniem tego świętego).
80. Ul. Adama Jeskiego. (Św. Łazarz, wschód. Od ul. Głogowskiej do Rynku św. Łazarskiego). Przejęta z gminą Św. Łazarską. W brzmieniu polskiem nazwa ustalona 5. 1. 1920.
- *) Adam Jeske był długoletnim sołtysem gminy Św. Łazarz w czasie jej szybkiego wzrostu.
81. Ul. Jezuicka (Stare Miasto, centrum. Od Starego Rynku do ul. Gołębiej). Ulica z czasów średniowiecza. Zwała się w wiekach najdawniejszych „Kozią”, którą to nazwę później przeniesiono na inną ulicę. Jezuici sprowadzili się do Poznania w r. 1570, w roku 1773 zakon został zniesiony. Jezuici posiadali kościół św. Stanisława (obecną Farę), klasztor i kolegjum (gmach urzędu wojewódzkiego). Ulicę od Rynku rzadko zwano jednak „Jezuicką”, zwykle „Świętosławską” i to do końca pierwszych rządów polskich. W wieku XIX przyjęła się powszechnie nazwa „ul. Jezuickiej”. W brzmieniu polskiem aprobowana oficjalnie 16. 6. 1919.
82. Ul. Jeżycka (Jeżyce, północ. Od ul. Kościelnej do ul. Poznańskiej). Przejęta z gminą jeżycką w r. 1900 pod nazwą „ul. Fortecznej”. Nazwę tę aprobowano 29. 8. 1919, zmieniono jednakże 13. 6. 1922 na „ul. Jeżycką”. Nazwa ta zachowuje pamięć o dawnej wsi, stanowiącej obecnie dzielnicę ściśle zrosłą z miastem dawnem.
83. Ul. Św. Józefa. (Stare Miasto, południe. Od ul. Ogrodowej do placu św. Krzyskiego). Leży na terenie dawnych „Nowych Ogrodów” przed bramą Wrocławską. Powstała jako ulica w początku wieku XIX. Od kościoła kalwińskiego św. Piotra (1838) nazwana została przez Niemców „ul. Piotra” (Petristrasse).
Od 29. 8. 1919 zwie się „ul. św. Józefa”. Nazwa wzięta od kaplicy i zakładu św. Józefa, przy ulicy tej położonych.
