Strona:Nazwy ulic w Poznaniu.djvu/042

W roku tym zmienił nazwisko na Krotowski. Za udział w powstaniu więziony, został uwolniony w procesie. Wróciwszy do adwokatury, zmarł w r. 1854.
 111 Ul. Kręta. (Nowe Miasto, północ. Od ul. Pocztowej do Wałów Leszczyńskiego). Część ulicy tej, założona w r. 1889, otrzymała wówczas nazwę „ul. Naumanna”, która sięgała od ul. Cieszkowskiego do ul. Młyńskiej, tworząc niemal prosty kąt. W zasadzie uchwalono już w r. 1903 wyodrębnienie ulicy równoległej do obecnej ul. Cieszkowskiego, przeprowadzono to jednakże dopiero w r. 1909, obejmując całą przedłużoną już wówczas ulicę, od ul. Pocztowej do Wałów Leszczyńskiego, nazwą „ul. Kohleisa”. Od 29. 8. 1919 zwie się „ul. Krętą”. Nazwa charakterystyczna.
 112. Ul. Krzyżowa. (Wilda, wschód. Od Górnej Wildy do Dolnej Wildy). Przejęta w r. 1900 z gminą wildecką. Nazwa polska ustalona urzędowo 15. 11. 1919. Nazwa przypomina stojący tam krzyż, przy którym przyznawano w wiekach dawniejszych ostatni wypoczynek skazanym na śmierć przez powieszenie, wykonywane na pobliskim pagórku.
 113. Ku Cytadeli. (Śródmieście, północ. Od ul. Północnej do stoków cytadeli). Uliczka ta służyła jako droga do jazdy konnej i zwana była w języku niemieckim „Reitweg”; w r. 1909 przezwana została „drogą ku Cytadeli” (Kernwerksweg). Od 5. I. 1920 zwie się „Ku Cytadeli”.
 114. Ul. Kujawska. (Sołacz. Od pl. Orawskiego do ul. Mazowieckiej). Po założeniu w r. 1910 otrzymała nazwę „ul. Heskiej”. Od 29. 3. 1921 zwie się „ul. Kujawską”.
 115. Kurzanoga. (Stare Miasto, centrum. Ulica na Starym Rynku, od południowej strony Rynku do ul. Ratuszowej). W XIV w. już między jatkami i kramikami na rynku były uliczki. Budki drewniane zamieniły się częściowo już w XV. wieku na murowane. Według Kozierowskiego uliczka ta zwała się w najstarszych wiekach „Kurząnogą”, później spotyka się nazwę „Międzynożna”, czasem „Kurzanoga”. Niemcy zwali ją ul. Krótką (Kurze Gasse. „Kurze” a „Kurza”?) Władze polskie ustaliły starą, charakterystyczną nazwę „Kurzanoga”. (14. 8. 1920).
 116. Ul. Kuźnicza. (Górczyn. Od ul. Kosynierskiej do ul. Palacza). Przejęta w r. 1900 z Górczynem. Za czasów niemieckich nosiła nazwę „Burgstrasse”. Władze polskie nazwały ją 14. 8. 1920 „ul. Kuźniczą”. W sławnej kuźni górczyńskiej Wawrzyna Łagodzińskiego przygotowywali powstańcy górczyńscy kosy do walki w r. 1846 i czekali na hasło do boju.
 117. Ul. Kwiatowa. (Śródmieście, południe. Od ul. Półwiejskiej do ul. Łąkowej). Ulica ta otrzymała w r. 1870 na długości od Półwiejskiej do Rybaków nazwę „przejście Półwiejskie” (Halbdorfdurchgang), a na długości od Rybaków do Łąkowej nazwę „ul. Karmelicka”. Nazw tych jednakże faktycznie nie wprowadzono. W roku