1883 wywiązała się korespondencja między Magistratem i prezydjum policji o nazwanie obu uliczek, zgodzono się jednakże jedynie na „ul. Karmelicką”. W kilka lat jednak całą ulicę nazwano „ul. Kwiatową” (Blumenstr.). Nazwę taką nosiła dawniej jedna z ulic, zniszczonych przy budowie fortecy. W brzmieniu polskiem ustalono nazwę 16. 6. 1919.
118. Ul. Langiewicza. (Wilda, wschód. Od Górnej Wildy do Dolnej Wildy). Powstała w charakterze ulicy w r. 1910 i otrzymała nazwę „ul. Zedlitza”. Od 12. 4. 1920 zwie się „ul. Langiewicza”.
- *) Marjan Langiewicz, urodził się w r. 1827 w Krotoszynie, umarł 1887 w Konstantynopolu. Był oficerem pruskim, potem profesorem polskiej szkoły wojskowej w Paryżu i Cuneo. W powstaniu 1863 r. wziął wybitny udział i odznaczywszy się jako partyzant, mianowany został dyktatorem, wkrótce jednakże przekroczyć musiał granicę austryjacką. Po wyjściu z więzienia przeniósł się do Turcji. Był dowódcą dzielnym i żołnierzem walecznym.
119. Ul. Lenaua. (Św. Łazarz, północ. Od ul. Głogowskiej do ul. Bukowskiej, niewykończona). Powstała w roku 1905 i otrzymała nazwę „ul. Lenaua”. Nazwę tę zachowały władze polskie, jako jedną z paru imiennych według osobistości niemieckiej, przez wzgląd na słowiańskie w części pochodzenie tego poety niemieckiego, a głównie jego serdeczne, pełne entuzjazmu dla sprawy polskiej utwory poetyckie, stanowiące cykl „Polenlieder”.
- *) Mikołaj Niembsch von Strehlenau (pseudonim: Lenau), urodził się 1802 w Csatas na Węgrzech, umarł 1850 r. blisko Wiednia.
120. Ul. Libelta. (Nowe Miasto, pas wałowy. Od zbiegu Wałów Jana III, Wałów Kościuszki i ul. Cieszkowskiego do zbiegu ul. Jasnej, ul. Poznańskiej i toru kolejowego). Należała dawniej do ulicy Wałowej. W r. 1906 otrzymała nazwę „ul. Wittinga”. Od 16. 6. 1919 zwie się „ul. Libelta”.
- *) Karol Libelt (wielki syn Poznania, filozof i patryjota), urodził się w r. 1807 w Poznaniu, umarł 1875 r. w Brdowie. Kształcił się w Poznaniu i Berlinie, pracował w Poznaniu, później w Czeszewie. Jeden z naczelnych kierowników spraw polskich 19. wieku, wódz konspiracji narodowo-rewolucyjnej. Brał udział w powstaniu 1831, w przygotowaniach powstańczych 1846 i w powstaniu 1848 r. W r. 1847 jeden z głównych oskarżonych w procesie moabickim. Niestrudzony obrońca sprawy polskiej, pracownik społeczny, wszechstronny. Współpracował w czasopismach poznańskich, był współzałożycielem Towarzystwa Przemysłowego, posłował na sejm w Berlinie, był prezesem Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Wybitny filozof. Główne prace: „Estetyka”, „System umnictwa”, „O miłości ojczyzny”, „O odwadze cywilnej”.
121. Ul. Lodowa. (Górczyn. Od Rynku Św. Łazarskiego do pól górczyńskich z nieuregulowanem przedłużeniem do ul. Bosej). Prze-
