miasta, propagujące ogrodnictwo, zadrzewianie ulic itp. Towarzystwo to założyło szkółkę drzewną, która rozwinęła się później na ogród botaniczny, przejęty przez miasto. „Ogród Botaniczny” stanowił osobną jednostkę topograficzną. Dawną nazwę zatwierdziły władze polskie 16. 6. 1919. Później powstał w pobliżu ul. Dąbrowskiego na zachodzie miasta ogród botaniczny w właściwem słowa tego znaczeniu. Z okazji święta 150-lecia ogłoszenia niepodległości Stanów Zjednoczonych nazwano oficjalnie dnia 4. lipca 1926 dawny Ogród Botaniczny na Łazarzu „Parkiem Wilsona”.
- *) Woodrow Wilson, profesor uniwersytetu, był prezydentem Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej w czasie wielkiej wojny. Wysunął przy pertraktacjach pokojowych zasadę oswobodzenia narodów ujarzmionych, gorąco opiekując się sprawą Polski, która zjednoczenie swe w wielkiej mierze jemu zawdzięcza. W uznaniu ogromnych dla sprawy polskiej zasług nazwano piękny park poznański imieniem Wilsona i ustawiono głaz pamiątkowy 4. lipca 1926.
177. Ul. Piaskowa. (Śródmieście, północ. Od Tamy Garbarskiej do ul. Szyperskiej). Ulica powstała i otrzymała nazwę w pierwszej połowie XIX. wieku. Leżąc na terenie suchym w przeciwieństwie do otaczających ją obszarów dawniejszych łąk dominikańskich, otrzymała odpowiednią nazwę (ul. Piaskowa, po niemiecku: Sandstrasse). W brzmieniu polskiem ustalono oficjalnie nazwę 16. 6. 1919.
Przy ul. Piaskowej 5 istnieje zaułek bardzo zaniedbany zwany przez pół wieku zaułkiem Barlebena (według właściciela). W r. 1922 próbowano nadać zaułkowi nazwę, odstąpiono jednakże od projektu, i skasowano odrębną nazwę dla uliczki prywatnej, licząc ją do Piaskowej. Przy dokładniejszych określeniach topograficznych używa się na ogół nazwy: zaułek przy ul. Piaskowej.
178. Piekary. (Śródmieście, połd.-zach. Od św. Marcina do ul. Ogrodowej). Istniało dawniej osobne przedmieście zwane Piekarami, na którem według świadectwa Łukaszewicza koncentrowali się piekarze. Ulica zachowała stale dawną nazwą (w niemieckiem „Bäckerstr.”). W brzmieniu polskiem ustalono nazwę urzędowo 16. 6. 1919.
179. Piotrowo. (Piotrowo. Od Tamy Berdychowskiej do drogi na Miasteczko). Dawniej osada odrębna przez kapitułę poznańską wyposażona w pewne prawa autonomiczne. W XVIII. i XIX. wieku już tylko maleńka.
W r. 1896 Piotrowo wcielone zostało do miasta. Ulicę „Piotrowo” Niemcy zwali „Kanonjerską“ (Kanonierstr.). Od 16. 6. 1919 zwie się „Piotrowo”[1]. Oznaczenie to zachowuje nazwę samodzielnego osiedla, o którego istnieniu dzisiaj już mało kto wie, jakkolwiek osada zrosła się dotąd jedynie z Berdychowem, a nie z większym kompleksem miejskim.
- ↑ Nb. w ogłoszeniu oficjalnem z 16. 6. 1919 błędnie wydrukowano „ul. Piotrowa“.
