180. Plac Bergera. (Wilda centrum, tuż przy Rynku Wildeckim). W początkach XX. wieku wyodrębniony jako jednostka topograficzna i nazwany „placem Bergera” przez wzgląd na położony obok zakład im. Bergera. Nazwa placyku pozostała dotąd także za czasów polskich (ogłoszona 14. 8. 1920).
- *) Gotthilf Berger, ur. 1794 w Poznaniu, zmarł 1874 tamże, Niemiec, należał do najofiarniejszych obywateli poznańskich. Był tutaj właścicielem przedsiębiorstwa drzewnego, później radnym, członkiem magistratu i posłem na sejm pruski. Darował 1861 poważną sumę pieniędzy na budowę wyższej szkoły realnej (obecnego gimnazjum matematyczno-przyrodniczego), ufundował zakład dla starców swego imienia. — Jest to druga, obok ulicy Lenaua, nazwa topograficzna według osobistości niemieckiej, rzeczywiście zachowana.
181. Plac Bernardyński. (Śródmieście, południe. Łączy Wielkie Garbary, ul. Raczyńskich, ul. Długą, ul. Zieloną, Za Bramką). W średniowieczu i wiekach następnych kościół Bernardyński tworzył niejako ośrodek przedmieścia „Piaski” (kościół i klasztor powstał w połowie XV. wieku). Na planie z r. 1618 widoczny już jest przed kościołem plac. Regulacja obecnego placu nastąpiła dopiero w XIX. wieku. W tym też czasie przyjęła się nazwa „pl. Bernardyńskiego” (Bernhardinerplatz). W brzmieniu polskiem ustalono nazwę oficjalnie 16. 6. 1919.
182. Plac Prezydenta Drwęskiego. (Wilda, północ. Od ul. Towarowej do ul. Przemysłowej). Teren ten należący do fortecy dawniejszej, zwał się kiedyś popularnie u Niemców „Tambourloch”. W r. 1905 wygładzony otrzymał niebawem nazwę „placu Liwonjusza”. Ponieważ w rzeczy samej placu regularnego nie było, skasowano 15. 11. 1919 nazwę niemiecką, nie wprowadzając polskiej. W r. 1921, gdy odbył się pierwszy Targ Poznański, część wystawy znalazła się na tym placu. Po śmierci twórcy Targów prezydenta miasta Drwęskiego plac ochrzcono jego nazwiskiem (13. 6. 1922).
- *) Jarogniew Drwęski (ur. 1875 w Glinnie, um. 1921 w Poznaniu), kształcił się w Poznaniu i Berlinie, praktykował w Poznaniu jako adwokat. W latach 1904—1905 i 1914—18 był członkiem Rady miejskiej. W r. 1918 wyniesiony przez Radę robotników i żołnierzy na prezydenta miasta, pełnił obowiązki te do śmierci. Spolszczył administrację, powołał do życia Operę i Targi Poznańskie, pracował usilnie w dziedzinie aprowizacji miasta.
183. Plac Działowy. (Śródmieście, północ. Od ul. Babińskiego do św. Wojciecha). Plac ten stanowił w wiekach starszych ogród klasztoru Karmelitów. W r. 1801 usunięto klasztor, a majątek oddano wojsku. Ogród zamieniono w czasie Prus Południowych na „plac paradowy”. Później odbywały się na nim ćwiczenia artylerji, nazwany przeto został „placem Działowym” (Kanonenplatz).
