Strona:Nazwy ulic w Poznaniu.djvu/058

wską). Magistrat zgodził się na zmianę tę dopiero w r. 1885, gdy po przebudowie placu nie można go było nadal nazywać rynkiem.
 Za czasów polskich wrócono w zasadzie do starej nazwy, wprowadzając 29. 8. 1919 „plac Nowomiejski”. Jest to jedyna nazwa przypominająca dzisiaj, że miasto poza staremi murami zwało się nowem miastem. Nazwa przeto jest słuszna.
 188. Plac Orawski. (Sołacz. Łączy ulice Kujawską, Podolską, Wołyńską i aleję Małopolską). Powstał w r. 1909 i otrzymał w roku 1910 nazwę placu Turyngskiego (Thüringerplatz).
 Od 29. 3. 1921 zwie się placem Orawskim, przypominając na równi z placem Spiskim terytorjum Spiżu i Orawy, o które Polska z Czechosłowacją prowadziła dłuższą walkę dyplomatyczną.
 189. Plac Sapieżyński. (Śródmieście, centrum. Między ulicami Pocztową i Babińskiego). W średniowieczu teren zajęty głównie pod cegielnie. Plac zabudowany po r. 1803. Do r. 1876 południową część placu zajmował staw Bogdanki. Nazwa pochodzi stąd, że teren placu należał ongi do rodziny Sapiehów. Nazwa stosowana była już w początku XIX. wieku i weszła w użycie urzędowe. W brzmieniu polskiem ustalono nazwę oficjalnie 16. 6. 1919.
 190. Plac Spiski. (Sołacz. Łączy ulice Podolską, Śląską i aleję Małopolską). Powstał w r. 1909 i otrzymał w r. 1910 nazwę „placu Huggenberga”. Od 29. 3. 1921 zwie się „placem Spiskim”, przypominając na równi z placem Orawskim, Spiż i Orawę utracone przez Polskę na rzecz Czechosłowacji.
 191. Plac Stawny. (Śródmieście, północ. Łączy Wielkie Garbary, Małe Garbary i ul. Stawną). W miejscu tem był jeszcze w połowie wieku XIX. staw Bogdanki. Staw zasypano i utworzono plac, który Magistrat w r. 1870 uchwalił nazwać „Stawnym” (Teichplatz). Formalnie wprowadzono nazwę tę w r. 1879. W brzmieniu polskiem ustalono nazwę urzędowo 16. 6. 1919.
 192. Plac Wolności. (Nowe Miasto, centrum. Łączy aleje Marcinkowskiego i ulice Rzeczypospolitej, Trzeciego Maja, 27 Grudnia i Franciszka Ratajczaka). Teren ten, należący w dawnych wiekach do przedmieścia Kondorfu, był w wieku XVI. własnością Muszyńskich. Od nich otrzymał później nazwę „Musza góra”, zmienioną z czasem na „Mysza góra”. W r. 1780 stało na niej kilka chat. W r. 1794 założono tutaj drugie targowisko miejskie. Przy odbudowie miasta w r. 1804 stworzono wielki plac centralny, usuwając cmentarz żydowski, który graniczył z placem prawie na całej linji północnej placu. Niemcy nazwali plac „Wilhelmowskim”. W czasach Księstwa Warszawskiego zwano go „placem Napoleona”. Później Niemcy przywrócili pierwszą nazwę i utrzymali do r. 1918. Od 16. 6. 1919 plac zwie się „placem Wolności”. Przez czas krótki zachodnia ulica przy placu zwała się „ulicą Franciszka Ratajczaka” (od 20. 4. 1920 do 23. 5. 1921), poczem zmianę tę usunięto. Najważniejszy plac przypomina odzyskanie wolności, a ulice w okół niego