wadzono przez czas dłuższy. Dopiero 9. 1. 1924 wprowadzono nazwę ul. Cichej, ale właściwy Przepadek pozostał nieuregulowany. Wyjaśniono ostatecznie sytuację, wprowadzając 4. 12. 1924 nazwę „Przepadek“ dla ulicy łączącej Wały Leszczyńskiego z drogą Urbanowską.
214. Ul. Pusta. (Św. Łazarz, północ. Od ul. Głogowskiej do cmentarzy). Powstała w r. 1905 i nazwana została „ul. Hauffa“. Od 12. 4. 1920 zwie się „ul. Pustą“. Nazwa wówczas charakterystyczna, gdyż ulica pozostawała bez budynków i bez ruchu. Charakter ten zmienił się od chwili rozszerzenia terenów Targów Poznańskich w stronę ul. Pustej.
215. Ul. Raczyńskich. (Śródmieście, południe. Od placu Bernardyńskiego do b. Bramy Dębińskiej; przedłużenie: Droga Dębińska). Stanowiła dawniej część drogi Dębińskiej. Wyodrębnienie projektowano już w r. 1870, nie przeprowadzono go jednakże. Własną nazwę dostała (zdaje się) w r. 1905. Nazwa należy do tych wyjątkowych, które upamiętniały zasługi Polaków, a jednak wprowadzone były za czasów niemieckich. W brzmieniu polskiem ustalono nazwę 29. 8. 1919.
- *) Edward hr. Raczyński (Wielkopolanin, wielki syn Poznania) urodził się 1787 r. w Poznaniu, umarł tragicznie 1845 r. na wyspie jeziora Zaniemyskiego. Brał udział w wojnach napoleońskich, posłował na sejm 1812 r. Wspaniałomyślny mecenas nauk, wydał kilkadziesiąt tomów źródeł historycznych, łożył fundusze na wydanie dzieł poetów, ufundował bibljotekę Raczyńskich (1829) w Poznaniu, wodociągi w Poznaniu (studzienka Madonny w pobliżu ul. Raczyńskich), wzniósł pomnik Bolesława Chrobrego i Mieszka I. w Katedrze poznańskiej. Umysł bardzo wybitny, mąż szlachetny, niepospolicie ofiarny. Brał żywy udział w niektórych pracach politycznych, zwłaszcza jako deputowany na sejm W. Księstwa Poznańskiego. W nazwie „ul. Raczyńskich“ zawarte jest ponadto imię Kazimierza Raczyńskiego, ostatniego starosty generalnego Wielkopolski, który jako przewodniczący Komisji Dobrego Porządku 1780—84 położył bardzo wielkie zasługi około budowy miast wielkopolskich, zwłaszcza Poznania, który zawdzięcza mu np. restaurację Ratusza, starego zamku, budowę stylowego odwachu głównego, reorganizację cechów i w. i.
216. Ul. Franciszka Ratajczaka (Nowe Miasto, południe. Od ul. 27. Grudnia do ul. Towarowej). Część północna zabudowana została tuż po r. 1803, a niebawem zaludniła się ulica także w kierunku południowym. Ulica ta stanowi część dawnej Rycerskiej, która sięgała od pl. Nowomiejskiego do ul. Św. Marcina. W r. 1866 odłączono od niej odcinek od placu Wolności do Placu Nowomiejskiego, a pozostałą część nazwano Wielką Rycerską. Przedłużenie jej od Św. Marcina do dawnej Bramy Rycerskiej zwało się Małą Rycerską. Po włączeniu Wildy w r. 1900 ulica Rycerska w całości powiększy-
