1809 r. w Krzemieńcu, umarł w r. 1849 w Paryżu. (Podanie ściślejszego życiorysu jest tutaj zbyteczne). W Poznaniu był krótki czas w r. 1848. W domu na Piekarach, w którym mieszkał, wmurowano w r. 1923 tablicę pamiątkową.
245. Ul. Solna. (Nowe Miasto, północ. Od ul. Młyńskiej do Wałów Leszczyńskiego). Na dawnym terenie przedmiejskim stały przy ulicy tej już za czasów Prus Południowych różne magazyny, głównie wojskowe, a szczególnie magazyn solny, zbudowany na terenie zajmowanym dzisiaj przez gmach Sądu Okręgowego. Niemcy zwali ulicę tę „Magazynową“ (Magazinstr.), Polacy nazwali ją 16. 6. 1919 „ul. Solną“.
246. Ul. Sołacka. (Sołacz. Od ul. Niestachowskiej do ulicy Nad Wierzbakiem. Przedłużenie wschodnie: droga Urbanowska, zachodnie: ul. Golęcińska). Dawna szosa wojskowa. Otrzymała nazwę w r. 1909. W brzmieniu polskiem ustalono nazwę oficjalnie 29. 3. 1921 r. Oznaczenie ulicy zachowuje nazwę wsi Sołacza, której grunty częściowo wcielono w r. 1907 do miasta, a częściowo stanowią jeszcze dzisiaj jednostkę samodzielną (obszar dworski Sołacz).
247. Ul. Spadzista. (Wilda, północ. Od Górnej Wildy do ul. Różanej). Przejęta w r. 1900 przez miasto wraz z gminą wildecką. Nosiła za czasów niemieckich nazwę „Rochusstrasse“. Od 12. 4. 1920 zwie się „ul. Spadzistą“. Nazwa charakterystyczna, gdyż ulica pochyla się silnie od Różanej ku Górnej Wildzie.
248. Ul. Spokojna (Św. Łazarz, południowy zachód. Od ul. Głogowskiej do ulicy Jarochowskiego). Przejęta w r. 1900 razem z gmina Św. Łazarką. Zwała się po niemiecku „Friedenstr.“. Od 29. 8. 1919 r. zwie się „ul. Spokojną“. Nazwa niemiecka wywodziła się od cmentarza ewangelickiego.
249. Ul. Sporna. (Nowe Miasto, pas poforteczny, północny zachód. Od ul. Starościńskiej do ul. Cichej). Powstała po zburzeniu fortyfikacyj i otrzymała nazwę „drogi Bussego“ (Busseweg). Już co do tej nazwy dość długo nie osiągnięto zgody interesowanych czynników. Podobnie za czasów polskich różne padały propozycje nazw. Spór trwał długo. Ostatecznie 12. 4. 1920 ogłoszono dla niej nazwę „ul. Spornej“).
250. Ul. Florjana Stablewskiego (Św. Łazarz, południowy zachód. Od ul. Łazarskiej na pola św. Łazarskie). Przejęta w r. 1900 od gminy Św. Łazarz. Zwała się dawniej „ulicą Florjańską“ (Florianstr.). Od 14. 8. 1920 zwie się „ul. Florjana Stablewskiego“.
- *) Florjan Stablewski urodził się w roku 1841 w Wschowie, umarł 1906 r. w Poznaniu. Kształcił się w Trzemesznie, w seminarjum duchownem w Poznaniu i na uniwersytecie w Monachjum. Był proboszczem w Wrześni a od roku 1891 do 1906 arcybiskupem gnieźnieńsko-poznańskim. Posłował do sejmu pruskiego od r. 1876 do objęcia godności arcybiskupiej. Doświadczony wódz polityczny żywiołu polskiego, sławny mówca, zwany arcybiskupem socjalnym. Mąż wybitny.
