Strona:Nazwy ulic w Poznaniu.djvu/082

trudniący się wyrobem i sprzedażą figurek gipsowych. Według nich ulicę nazwano „Wenecjańską“. W brzmieniu polskiem ustalono nazwę tę oficjalnie 29. 8. 1919.
 302. Ul. Wesoła (Nowe Miasto, pas poforteczny, zachód. Od Wałów Wazów do Przebiegu). Po regulacji gruntów pofortecznych powstał placyk między Teatrem Wielkim a torem kolejowym, który w r. 1912 nazwano „placem Zabawowym dla dzieci“ (Kinderspielplatz). W tymże roku zabudowano częściowo uliczkę północną przy placyku. Uliczkę tę nazwano po niemiecku „Am Kinderspielplatz“. Od 15. 11. 1919 zwie się „ul. Wesołą“. Nazwa wyraża to samo co dawne określenie niemieckie. Placyk niema nazwy oficjalnej.
 303. Ul. Węglowa. (Chwaliszewo. Od Chwaliszewa do ul. Wenecjańskiej). Uliczka stara, nazwana w 19. wieku „ulicą Węglową“ (Kohlengasse). Nazwę swą zawdzięcza ulica prawdopodobnie składom węgla. W brzmieniu polskiem ustalono nazwę oficjalnie 16. 6. 1919.
 304. Ul. Wiankowa (Na Starym Rynku. Od ul. Ratuszowej do południowej linji Starego Rynku, z dwuch uliczek zachodnia). Uliczki w rynku istniały między jatkami już w wieku 14. Nazw w wiekach dawnych nie miały. Przyjęła się nazwa prawdopodobnie dopiero w wieku 19. (W brzmieniu niemieckiem Kränzelgasse). Nazwa tłumaczy się tem, że przy Ratuszu odbywa się targ wianeczkowy, a ulica Ratuszowa u wylotu ul. Wiankowej zwie się popularnie rynkiem Wianeczkowym. W brzmieniu polskiem ustalono nazwę oficjalnie 14. 8. 1920.
 305. Ul. Wielka (Stare Miasto. Od Starego Rynku do mostu Chwaliszewskiego). Powstała przy założeniu miasta autonomicznego. Sięgała od Rynku do bramy Tumskiej cośkolwiek na zachód od Wielkich Garbar. W przedłużeniu przez Chwaliszewo łączyła miasto z Katedrą. Nazywała się dlatego „ul. Tumską“ (platea Summi) później także po r. 1413 „Wielką“ (platea Magna). Niemcy zwali ją „ul. Szeroką“ (Breitestr.) na linji aż do Warty (po zburzeniu fortyfikacyj średniowiecznych). Od 29. 8. 1919 przywrócono nazwę starszą „ul. Wielkiej“.
 306. Wielkie Garbary. (Śródmieście, wschód. Od pl. Bernardyńskiego do Małych Garbar.) Ulica ta w południowej swej części istniała już w każdym razie na początku 15. wieku. Leżała za murami miasta przy odnodze Warty, ze względu na pobliską wodę zaludniona przez licznych w Poznaniu garbarzy. Rozbudowała się na północ. Zwała się „Garbary“. W końcu 18. wieku zachodzi już także nazwa „Wielkie Garbary“ (dla odróżnienia do „Małych“). Niemcy w 19-tym wieku zwali ją początkowo „Gerberstrasse“, częściej jednak a później ogólnie „Grosse Gerberstr.“ W brzmieniu polskiem aprobowano oficjalnie nazwę 16. 6. 1919.
 307. Wierzbięcice. (Wilda, północ. Od ulicy Topolowej do ul. Krzyżowej, z projektowanem przedłużeniem do ul. Gen. Chłapowskiego). Przejęta w r. 1900 z gminą wildecką. Stanowiąc przedłużenie ul. Rycerskiej zwała się 1900—1906 „ul. Nową Rycerską“. W r. 1906