Strona:Nazwy ulic w Poznaniu.djvu/083

nazwana została „ul. Bittera“ („Bitterstrasse“, co przetłumaczono popularnie na „ul. Gorzką“). Od 12. 4. 1920 nosi nazwę „Wierzbięcice“. Tak nazywała się wieś, którą już w r. 1253 otrzymało miasto Poznań na własność od książąt — fundatorów; z biegiem czasu od rodu mieszczańskiego Wildów nazwano wieś tę Wildą. Utrwalenie starej nazwy miejscowości w określeniu ulicy jest ze wszech miar słuszne.
 308. Ul. Wierzbowa. (Śródmieście, wschód. Od Grobli do ul. Mostowej.) Pochodzi z 19. wieku. Prowadziła dawniej od Grobli do t. zw. Zgniłej Warty. Ponieważ na wąziutkiej uliczce wierzb niema i nie było, spowodowały nazwę prawdopodobnie drzewa stojące u jej wylotu — przy rzece. W brzmieniu polskiem ustalono nazwę oficjalnie 16. 6. 1919.
 309. Ul. Wietrzna. (Stare Miasto. Od Nowego Rynku do ul. Wodnej). Biegła wzdłuż starego muru miejskiego i sięgała aż do kościoła Dominikańskiego. Po pożarze w r. 1803 nie odbudowana. Nazwa w wiekach dawniejszych nieznana, pochodzi może z 18. wieku. Nazwa może była w warunkach dawnych charakterystyczna. Nazwę polską aprobowano oficjalnie 29. 8. 1919.
 310. Ul. Wieżowa (Ostrów. Od Ostrowa Tumskiego do Warty za Zagórzem). Uliczka z wieków dawnych prowadziła dawniej do kościoła św. Mikołaja na Zagórzu, obecnie nieistniejącego. Od wieży tegoż kościoła otrzymała swą nazwę (w języku niemieckim „Turmstrasse“). W brzmieniu polskiem ustalono nazwę oficjalnie 14. 8. 1920.
 311. Ul. Wjazdowa (Nowe Miasto, pas poforteczny, zachód. Od Wałów Jana III. do Kaponiery). Powstała w postaci obecnej po zburzeniu bramy Berlińskiej i otrzymała w r. 1908 nazwę „Przy Bramie Berlińskiej“ (Am Berliner Tor). Dawniej liczyła się częściowo do ulicy „Przed Bramą Berlińską“. Od 15. 11. 1919 zwie się „ul. Wjazdową“. Tak nazwana, ponieważ stanowi ze strony dworca kolejowego trakt wjazdowy.
 312. Ul. Wodna (Stare Miasto. Od Starego Rynku do Grobli). Jedna z ulic istniejących od założenia miasta autonomicznego. Ponieważ prowadzi do Warty zwała się zawsze ulicą Wodną (platea Aquatica, za czasów niemieckich „Wasserstrasse“). Nazwę polską aprobowano urzędowo 16. 6. 1919.
 313. Św. Wojciech. (Śródmieście, północ. Od Wolnicy do Wałów Księcia Józefa). Kościół Św. Wojciecha powstał jeszcze przed fundacją miasta autonomicznego (istniał już w r. 1242). Przy kościele była osada, stanowiąca osobną jurysdykcję aż do r. 1797, poczem wcielona została do miasta. Część osady była przed tem własnością miasta, część proboszcza św. Wojciecha. Zabudowania tworzyły już zawsze jedną długą linję wzdłuż drogi prowadzącej z miasta do Winiar. Nazwę osady tej zachowuje ulica wzdłuż dawnego osiedla. Niemcy zwali ją „ulicą św. Wojciecha“ (St. Adalbertstr.). Nazwę polską ustalono urzędowo 16. 6. 1919.
 314. Ul. Wojskowa (Św. Łazarz, północny zachód. Od ul. Wyspiańskiego do ul. Grunwaldzkiej). Powstała przy budowie przyle-