Strona:Nazwy ulic w Poznaniu.djvu/084

głych koszar. W pierwszych latach 20. wieku otrzymała nazwę „ul. Doroty“ (Dorotheenstr.) Od 5. 1. 1920 zwie się „ul. Wojskową“. Tak nazwana z powodu sąsiedztwa koszar.
 315. Wolnica. (Śródmieście, północ. Plac łączący ul. Św. Wojciecha, Małe Garbary, ul. Wroniecką i narożnik placu Sapieżyńskiego). Teren ten leżał przy starym murze miejskim (bramie Wronieckiej). W początku 15. wieku już był częściowo zabudowany (Szpital św. Ducha i chaty). Uliczkę tamtejszą zwano „Gaską“, a może była identyczną z zachodzącą w księgach miejskich uliczką Brudną (platea Putrida, Faulegasse). Plac powstał po usunięciu fortyfikacyj z końcem 18. wieku i zwał się za czasów niemieckich „pl. Wronieckim“ (Wronkerplatz). Plac służy od długiego szeregu lat jako targowisko na mięso i ryby. Charakter ten podkreśla nazwa polska „Wolnica“, wprowadzona 16. 6. 1919.
 316. Ul. Wołyńska. (Sołacz. Od al. Małopolskiej do ul. Sołackiej). Powstała w r. 1909 i otrzymała w r. 1910 nazwę „ul. Brandenburska“ (Brandenburgerstr.). Od 29. 3. 1921 zwie się „ul. Wołyńską“.
 317. Ul. Woźna. (Stare Miasto. Od Starego Rynku do ul. Ewangelickiej). Jedna z ulic średniowiecznych powstała tuż po założeniu miasta autonomicznego. Zwała się ul. Woźną (platea Bedellica). Nazwa taka wybrana była dlatego, że przy niej w baszcie mieszkał kat (Księgi miejskie z r. 1442). Sięgała tylko do muru i nie miała bramy. W r. 1804 przedłużono ją do Wielkich Garbar i poza nie. Niemcy ulicę te zwali „Büttelstrasse“ (Büttel — Pedell). Z tego utworzono w mowie polskiej błędną nazwę „ul. Butelska“, którą potocznie używano. Nazwę „ul. Woźna“ ustalono ponownie 29. 8. 1919.
 318. Ul. Wrocławska. (Stare Miasto. Od Starego Rynku do pl. św. Krzyskiego). Jedna z ulic średniowiecznych, powstała tuż po założeniu miasta autonomicznego. Sięgała w czasie istnienia starych murów miejskich do bramy Wrocławskiej, która stała na miejscu obecnego skrętu ul. Wrocławskiej przy Konserwatorjum Muzycznem. Przedłużenie jej poza bramą nosiło tę samą nazwę, nazwa bowiem ul. Podgórnej wprowadzona została w r. 1801. Po zniesieniu bramy Wrocławskiej sięga ulica do placu św. Krzyskiego. Nazwę przyjęto w średniowieczu, dlatego, że bramą Wrocławską wyjeżdżano z miasta na trakt do Kościana i Wrocławia. Nazwę polską aprobowano urzędowo 16. 6. 1919.
 319. Ul. Wroniecka. (Stare Miasto. Od Starego Rynku do Wolnicy). Jedna z ulic średniowiecznych powstała tuż po lokacji miasta lewobrzeżnego. Kończyła się przy bramie Wronieckiej, usuniętej w połowie 19. wieku. Nazwa od miasta Wronek, które w wiekach dawnych znaczniejszą niż dziś odgrywały rolę. Nazwę tę nosiła ulica zawsze. Istniała pozatem do r. 1803 uliczka zwana „Żydowską ulicą Wroniecką“ (może Mokra). W brzmieniu polskiem aprobowano ją urzędowo 16. 6. 1919.