dzielną. Nazwę tę zastosowano tutaj z pełną słusznością. Równocześnie zmieniono nazwę małej uliczki „św. Jańskiej“ na Śródce, zastępując ją mianem „ul. św. Jacka“.
382. Komandorja. (Komandorja. Od drogi z Głównej do Zegrza wzdłuż Cybiny do Łącznego Młyna). Przejęta 2. 1. 1925 z gminą Komandorja, droga polna bez nazwy. Od 19. 8. 1926 zwi się „Komandorją“. W nazwie ulicy tej zachowa się nazwa miejscowości. Na czele zakonu, który był właścicielem „św. Jana“, stał komandor, który później, gdy zakon składał się z rycerzy raczej tytularnych, brał dochody z wsi zakonnej. Stąd wprowadziła się nazwa Komandorja, przetrwała czasy niemieckie (Kommenderie), i pozostała gdy wieś zamieniono na dzielnicę miasta.
383. Łączny Młyn. (Komandorja — wschód. W pobliżu zbiegu ul. Komandorja i ul. Krańcowej). Punkt topograficzny przejęty 2. 1. 1925 z gminą Komandorja. Nazwę swą nosi od dawna.
384. Ul. Maltańska. (Komandorja. Od bramy Kaliskiej do wschodniej granicy miasta w stronę Kobylepola). Przejęta 2. 1. 1925 z gminą Komandorja, bez nazwy, droga umocniona. Od 19. 8. 1926 zwie się „ul. Maltańską“, ponieważ prowadzi do Malty i kopca Wolności na terytorjum Malty. Razem z ul. św. Jańską i Komandorją stanowi grupkę nazwisk przypominającą zakon rycerski.
385. Ul. św. Michała. (Komandorja. Od zbiegu ul. św. Jańskiej i Komandorji do granicy dzielnicy Komandorji w stronę Głównej). Przejęta 2. 1. 1925 z gminą Komandorja, bez nazwy. Od 19. 8. 1926 zwie się „ul. św. Michała“. Nazwa wzięta od wezwania pobliskiego kościoła w Komandorji.
386. Olszak — Młyn. (Komandorja — wschód. W pobliżu Białejgóry i ul. Maltańskiej czyli szosy do Kobylepola). Osiedle przejęte 2. 1. 1925 z gminą Komandorja wraz z starą nazwą.
387. Topole. (Komandorja — wschód. Między Czekalskiem a Łącznym Młynem. Opodal ul. Krańcowej i ul. Komandorja). Osiedle przejęte 2. 1. 1925 z gminą Komandorja. Nazwa stara.
Do nr. 297 Ul. Warszawska w części swej położonej na wschód od b. bramy Warszawskiej leży na terytorjum Komandorji oraz Głównej. Przedłużenie to, wcielone do miasta 2. 1. 1925 w charakterze szosy, doliczone zostało oficjalnie do „ul. Warszawskiej“ dnia 19. 8. 1926. Nazwa kierunkowa.
388. Naramowice. Obszar dworski Naramowice wcielono do Poznania 2. 1. 1925. Wieś Naramowice leży poza granicami miasta. Naramowice stanowiy starą osadę wiejską już w pierwszych wiekach historycznych. Z miastem nie miały na ogół łączności. Rodzina Naramowskich odgrywała natomiast w Poznaniu w 15. wieku poważną rolę. Majątek Naramowice jest obecnie własnością miejską. Obszar
