W Polsce panował Bolesław Wstydliwy, — Tatarzy spustoszyli ziemie ruskie, ale do Litwy — zdaje się — nie doszli, — na Litwie od lat kilku włada wojowniczy Mendog.
Jedzie, jedzie,
Tętni, dzwoni,
W tysiąc koni,
W tysiąc koni,
Król Mendog!
Litewski król Mendog
od Trok!
Poznajesz Mendoga króla?
Dzierzgana na nim koszula,
Poznajesz Mendoga pana?
Zbroja na nim złocisto kowana.
Kowali ją kowalowie,
Kneziowi biegli sługowie.
Na koniu od błoni
Ktoś tętni, ktoś dzwoni,
Jakowyś biegają rycerze;
Ktoś jedzie, ktoś dzwoni,
Ktoś tętni, ktoś goni
W tysiące, w tysiące koni,
Król Mendog!
Litewski król Mendog
od Trok.[1]
(St. Wyspiański).
Tak, Mendog wiecznie w zbroi i na koniu.
Ile bitw stoczył — któż dzisiaj policzy? Ile krwi przelał krzyżackiej i swojej! a wkońcu —
- ↑
Fragment dramatu „Legion“, scena VIII.
