Zginęło tylu innych, a Pułaski, nie myśląc nigdy o własnem bezpieczeństwie, niejednokrotnie ranny, z kilkoletniej codziennej niemal walki wyszedł cało i zdrowo.
Może tylko na ciele, bo duszę niezawodnie uniósł zranioną ciężko.
Ustąpić musiał po porwaniu króla, kiedy wojska trzech mocarstw kraj zajęły, aby przywrócić w nim spokój. Ustąpił, lecz się nie poddał nikomu. Przeszedł granicę i udał się do Ameryki. Tam Stany Zjednoczone walczyły o niepodległość przeciw Anglji. Kazimierz Pułaski jako ochotnik wstąpił do armji amerykańskiej i zjednał sobie wkrótce powszechną miłość i szacunek.
Poległ na polu bitwy pod Sawanah w r. 1779, mając lat 36.
Wdzięczni Amerykanie, ceniąc jego męstwo i ducha poświęcenia, wznieśli mu w tem miejscu pomnik.
Wcześnie zapadła ciemna noc listopadowa, na nieoświetlonych ulicach Warszawy panował mrok i pustka. To też bez koniecznej potrzeby nikt wówczas wieczorem nie wychodził z domu, wszelkie sprawy starano się ukończyć za dnia. Czasem tylko w ciemności błysną migotliwe światła: to jedzie powóz pański, otoczony pochodniami, latarniami. Czasem w milczeniu przesuwa się patrol. Pieszy przechodzień budzi podejrzenie.
