Wikiźródła

Strona:Norbert Bonczyk - Góra Chełmska.pdf/170

Ta strona została przepisana.

 W sławnej farze leśnickiej[1] przy nakrytym stole
Siedzą goście wielebni w obszernym półkole[2];

85 
Stoją misy, talerze, tace i butelki —

Wszyscy biorą dowolnie, a porządek wielki,
Bo stary proboszcz Grelich[3] nie lubi szastania,
U niego: „zjeść i wypić, potem pogadania[4]
Pożyteczne, poważne przy lulce i kawie“.

90 
A ksiądz proboszcz leśnicki w niepośledniej sławie:

Pan na dobrach rycerskich[5] — pustelnik w Leśnicy,
Lecz gdy goście zajadą, nie zamknie piwnicy.
Po obiedzie, modlitwie rozdawano fajki.
Powstał ksiądz proboszcz i rzekł: „Zamiast gadać bajki,

95 
Albo bliźnich obmawiać, proszę miłych gości

Odwiedzić me Tusculum[6] — mamy czasu dości.
A ludziska zmęczone niech odpoczną z nami!
Dość, gdy przyjdziem na górę coś przed nieszporami.“

 Otwarł drzwi do pokoju niezbyt obszernego,

100 
Ale jak najgustowniej umeblowanego:

Kwiecie[7], śrebra i półki szklane, zawierane,
Pismy polskich geniuszów[8] do spodu zapchane,
A po ścianach popiersia, a w takim rozkładzie,
Jakby była myśl wspólna w każdej ich gromadzie.

105 
Goście więc zamiast siadać, jakby za rozkazem

Stanęli przed największym olejnym obrazem
I widocznie czekają, aż im wytłomaczy
Wielebny ksiądz gospodarz, co ten obraz znaczy.
Z powagą otwarł okno i rzekł: „Wielebności,

110 
Proszę wyjrzeć, w jakiej ja żyję przyjemności!“

Pozierają przez okno jakby w zachwyceniu:
Góra Chełmska! z klasztorem! a w złotym promieniu
Słońca południowego! Tam i sam rzucane
Kaplice kalwaryi, wszystko lamowane[9]

  1. ↑ w. 83. W sławnej farze leśnickiej — wyrażenie powtórzone za St. K. M. III 359, naśladowane z Homera, tutaj więcej uzasadnione wobec probostwa leśnickiego, niż tam wobec dawnego miechowskiego.
  2. ↑ w. 84. w obszernym półkole — półkolu, p. obj. I 444.
  3. ↑ w. 87. Ks. Jan Grelich, ur. 1816 w Głogówku, wyśw. 1844, był od 1862 aż do śmierci (1876) proboszczem w Leśnicy. Umarł krótko po opuszczeniu Góry św. Anny przez franciszkanów. Jego postać w G. Ch. wyidealizowana.
  4. ↑ w. 86. pogadania — pogawędka.
  5. ↑ w. 91. pan na dobrach rycerskich — proboszcz leśnicki wykonywał prawa dziedzica nad 14 mieszczanami leśnickimi i w majątku Krasowa.
  6. ↑ w. 96. Tusculum — ulubione miejsce przytulne. Nazwa pochodzi stąd, że Cyceron miał w górach Albańskich willę w pobliżu starożytnego miasta Tusculum.
  7. ↑ w. 101. kwiecie — kwiaty.
  8. ↑ w. 102. pismy polskich geniuszów — dziełami polskich poetów; tu zapewne Bonczyk pisał o swej bibliotece.
  9. ↑ w. 114. lamowane — obramowane, podobnie jak w St. K. M. II 331 i V 692. P. obj. St. K. M. II 331.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:Norbert_Bonczyk_-_Góra_Chełmska.pdf/170&oldid=3028099”