„Tam, waleczni! tam chwała, choć niebezpieczeństwo!“…
Już waleczny osięgnął palmę i zwycięstwo:
Przebrnął odważny nurek przeciwne nawały!
Na trawniku w szerokiej pobliskiej dolinie,
Przy chlebie z gorzką kawą lub pieprznej wędlinie[1],
Po walce śród natłoku swe waleczne czyny
Opiewają pobożnie chłopce i dziewczyny.
Rzekł: „Krzepcie się, bo chłodne to dzisiajsze[2] rano,
Będzie dzionek pogodny! Dzisiaj odprawimy
Kalwaryją dla siebie, jak zwykle czynimy.
Pójdziemy do klasztoru; w drodze wam ogłoszę[3],
A on nosił niemało: tak u krawców bywa,
Bo on, śpiewając szyje, albo, szyjąc śpiewa.
Był kościelnym, dom boży dość sił jego użył,
Bo on jemu sumiennie całe życie służył.
Bieliznę składał zgrabnie jak ręce kobiece,
Dzwaniał, sługiwał do Mszy, chodził z pogrzebami,
Teraz słodko spoczywa między kolegami.
Iż był wodzem na Górę niemal całe życie,
Zawitało prześliczne podzimowe[5] rano!
Po homerowsku ze strzew łaknienie wygnano[6]
Przekąskiem[7] nader smacznym, chociaż nie był drogi,
I żegnając się krzyżem, wstawają na nogi,
Idąc, mają kaplice tuż po prawej ręce:
- ↑ w. 112. przy pieprznej wędlinie — wędlina była nie tyle pieprzna, ile dobrze wymarynowana w saletrze i angielskim zielu, zwanym także pieprzem angielskim.
- ↑ w. 116. dzisiajsze — dzisiejsze, w tym brzmieniu nadto V 60.
- ↑ w. 119. ogłoszę — wygłoszę, opowiem.
- ↑ w. 130. bycie — byt, dzieje.
- ↑ w. 131. podzimowe — bliskie zimie, jesienne.
- ↑ w. 132. Po homerowsku ze strzew łaknienie wygnano — wyrażenie to powtarza się jeszcze III 404; Bonczyk określa apetyt pielgrzymów i proste jego zaspokojenie powołaniem się na Homera, aby swemu wzorowi złożyć w ten sposób hołd. Nie spotykamy u Bonczyka wyrazu trzewia, lecz strzewa: St. K. M. VII 314, G. Ch. III 132, 404, IV 84.
- ↑ w. 133. Przekąskiem — zwykle mówimy: przekąską.
- ↑ w. 135. Impositio crucis — kaplica, odpowiadająca II stacji Drogi Krzyżowej: Chrystus bierze krzyż na ramiona; Dom Pańskiej Wieczerzy — kaplica zwana zwykle Wieczernikien.
