Ta strona została przepisana.
Oj, spostrzeże, nie wybierze!
350
Lecz wyskubie swoje pierzeI uściele
Się w popiele
I popłacze długo, szczerze…
5
Kto marnieje w ciemnym murze[1]?
355
Kto tam wzdycha w tym kapturze?Mdleje ręka,
Serce pęka;
Kogóż nie ma dzisiaj w chórze?
Gdzie to orlik, gdzie orlica?
360
Komuż gore[2] ta gromnica?Dwie mogiły
Się zgodziły —
Spoczął kaptur i przyłbica[3]!
6
Chcesz-li, piękna, święta góro,
365
„Po orliku jedno pióro?Gdy uściele
Swe piszczele
W twym parkanie[4]
I kurhanie?
370
Stare orły gniazdo szerzą,Już orlęta nie odbieżą
W Ukrainie[5]
I rodzinie[6]
Proch i śmieci
375
Z pięknych dzieci.
- ↑ w. 354—356. Odpowiednikiem tych 2 zwrotek są w opowiadaniu br. Aleksego ww. VI 155—268 i 286—293.
- ↑ w. 360. gore — pali się; por. obj. III 218.
- ↑ w. 363. kaptur i przyłbica — kaptur mnisi Anny i przyłbica rycerska Damiana.
- ↑ w. 368—369. W twym parkanie i kurhanie — za twoim ogrodzeniem w mogile. Kurhan zamiast grobowiec w podziemiach kościółka św. Krzyża pojawia się ze względu na obraną formę dumki.
- ↑ w. 372. W Ukrainie — na Ukrainie.
- ↑ w. 373—375. stanowią przeciwstawienie do 370—372; myśl tej zwrotki jest taka: że choć starzy Gaszynowie rozszerzają swoją siedzibę, żeby młodzi nie odbiegli od nich na Ukrainę, to przecież rodzina będzie miała z pięknej pary tylko proch i śmieci.
