w. 339. szczele — szczelinę, nowotwór Bonczyka dla rymu.
w. 343—344. W tych wierszach krótko zaznaczona treść VI 234—249.
w. 354—356. Odpowiednikiem tych 2 zwrotek są w opowiadaniu br. Aleksego ww. VI 155—268 i 286—293.
w. 360. gore — pali się; por. obj. III 218.
w. 362. się zgodziły — spotkały się, zespoliły się; w tym samym znaczeniu użył Bonczyk słowa: zgodzić się, wzgl. zgodzić w St. K. M. I 659 i VI 12.
w. 363. kaptur i przyłbica — kaptur mnisi Anny i przyłbica rycerska Damiana.
w. 368—369. W twym parkanie i kurhanie — za twoim ogrodzeniem w mogile. Kurhan zamiast grobowiec w podziemiach kościółka św. Krzyża pojawia się ze względu na obraną formę dumki.
w. 372. W Ukrainie — na Ukrainie.
w. 373—375. stanowią przeciwstawienie do 370—372; myśl tej zwrotki jest taka: że choć starzy Gaszynowie rozszerzają swoją siedzibę, żeby młodzi nie odbiegli od nich na Ukrainę, to przecież rodzina będzie miała z pięknej pary tylko proch i śmieci.
w. 376. twego szczepu — twej rodziny.
w. 378. rozmiły — bardzo miły, często także roztomiły.
w. 384—387. Ta zwrotka nawiązuje do zakończenia Marii Malczewskiego:
I cicho — gdzie trzy mogił w posępnej drużynie;
I pusto — smutno — tęskno w bujnej Ukrainie.
w. 387. w Żyrowinie — w Żyrowie, nazwa zmieniona dla rymu, podobnie, jak Siemianowice w III 427 na: Siemianowinę.
w. 388. Śpiewak — Spinczyk.
w. 390—394. W wierszach tych występuje ironia Bonczyka; przecież jego br. Aleksy powstał z wzoru pospolitego, z Wincentego Biasa ze Szczepanowic, który również nie strzelał, jak ów w niebo i był tylko poczciwym pustelnikiem.
w. 393. prochem i perlikiem — rozsadzał w kopalni prochem kruszec i odbijał go od skały perlikiem, tj. młotkiem górniczym.
w. 396—397. Rym: będzie — obejdzie — oddaje wymowę gwarową Bonczyka; por. obj. I 295—296.
w. 398—399. są powtórzeniem III 236—237.
w. 401. Kiedy środa podobno już na świat spoziera — Bonczyk, presuwając akcję odpustu na Podwyższenie Krzyża
Strona:Norbert Bonczyk - Góra Chełmska.pdf/318
Ta strona została przepisana.
