Strona:Norbert Bonczyk - Góra Chełmska.pdf/320

Ta strona została przepisana.

w. 119. krzyżmi — krzyżami. Formy te narzędnika występują obocznie (p. V 100), zależnie od potrzeby rytmu.

w. 119. Domek Marii — kaplica Zaśnięcia Matki Boskiej.

w. 122. z doczesnością — z życiem doczesnym, z tym światem; p. obj. I 45.

w. 125. Perełkę — Matkę Boską.

w. 129. nurtują — nurkują, przerzynają tłum, jakby płynąc.

w. 138. lektyki — krzesła na drążkach, p. poprz. wiersze (131—133).

w. 145. wijatyk — zaopatrzenie na drogę wieczności, komunia.

w. 147. śniadym — ciemnym, smagłym, por. St. K. M. II 231, oraz IV 28; chleb śniady, śniady kołacz.

w. 164. Laetatus sum — uradowałem się.

w. 167. ku stoliku — zwykła u Bonczyka w połączeniu z przyimkiem forma celownika na: -u-; p. Wstęp do St. K. M. LIV.

w. 172. ku Jukundemu — odmiana imienia Jukundus w tym miejscu i w w w. 189, 250, 253 i 504 przymiotnikowa, poprzednio (w. 172) i nast. w. 282 rzeczownikowa.

w. 181. powoli się pamiętam — opamiętuję się, przytomnieję, podobnie St. K. M. III 126, VI 145.

w. 183. w niewielkiej framudze — w niewielkiej wnęce; por. obj, I 113.

w. 186. nie wydam, aż zasnę — nie wydam, dopóki nie umrę.

w. 189. spodnią deskę framugi — dolną zasuwę; por. obj. II 165 i I 113.

w. 191. paczkę… wwiniętą — paczkę zawiniętą.

w. 200. Duch złowrogi — materializm właściciela Żyrowy Guradzego i żydowskiego dzierżawcy kamieniołomów Zernika. Albowiem łakomiąc się na tak cenny na G. Śląsku bazalt z Góry św. Anny, wydobywano kamień tuż pod drogą kalwaryjską i tuż pod zabudowaniami klasztornymi.

w. 201. dekret — wyrok najwyższego trybunału w Berlinie w r. 1873, oddalający skargę wrocławskiej stolicy biskupiej, która jako właścicielka Kalwarii i klasztoru domagała się ochrony sądowej.

w. 202. Alić — aliści, jednak, podobnie V 259, 413, częściej: aleć np. III 324, IV 64, 388, V 216, 270.

w. 205—206. Wiersze te Bonczyk powtarza kilkakrotnie, zmieniając stosownie do treści początkowe słowa, a mianowicie: V 2115—216, 353—354, 467—468, VI 300—304.

w. 207. śpieg — szpieg, tak samo w III 278: śpiegują; obraz szpiega pruskiego namalowany jakby na wzór ludożercy Cyklopa.