Strona:Nowe baśnie z 1001 nocy.djvu/172

 Zanim udał się w podróż, radził się swych przyjaciół kupców, co za towar zawieźć na handel.
 Przyjaciele zapewnili go, że w tem mieście, do którego chce jechać, niema wcale dobrego opałowego drzewa.
 Wtedy kupiec zakupił za wszystkie swoje pieniądze ten towar i zawiózł go do owego miasta.
 Kupiec dojechał szczęśliwie, bez żadnych przygód do celu swej podróży i wieczorem znalazł się u bramy miasta.
 Przy bramie stała staruszka z gromadką owiec, które pędziła przed sobą.
 Przyjrzawszy się bacznie kupcowi spytała:
 — Kim jesteś, człowieku?
 Jestem obcym kupcem, — odpowiedział — i chcę w tem mieście coś zarobić, przyjechałem więc tutaj próbować szczęścia.
 — Uważaj więc dobrze, — rzekła staruszka, żeby cię nie oszukano, bo dużo tu się kręci oszustów i złodziejów.
 Trudno ich poznać, bo podają się za bardzo uczciwych i dlatego strzeż się każdego.