Ta strona została uwierzytelniona.
Ze zdroju Lety do mego puharu
Dolej mi Muzo! to nakształt nektaru,
Zapomnę przeszłość — co urną popiołu,
Choć się z wulkanów i gromów pospołu
Rodziła z rykiem — boleści godziną,
Choć było wielką uczucia lawiną!..
Zapomnę przyjaźń z jej tęczową szatą,
Zapomnę miłość jak motyl skrzydlatą,
I wszystkiej sławy papuzie próżności,
I spopielałe ruiny wielkości,
I sny o chwale i nieśmiertelności!..
Zapomnę wszystkie imiona mych wrogów,
I tych przyjaciół z sercem połowicznem,
I połowicznych dziś domowych bogów,
I wrażeń tęczę z blaskiem tak rozlicznym,
I wszystkie węże co rodzą zawiści,
Fałsze, obłudy, zdrady, nienawiści —
Zapomnę nawet że kochałem ludzi,
Że mi wspomnienie, zapomnienie budzi —
- ↑ Pseudonim, znak autorki na w. Krecie osiadłej.
- ↑
O Elpis Melenie zobacz artykuł w angielskojezycznej Wikipedii.
