Strona:O życiu, dziełach i zasługach Ks. Piotra Skargi.djvu/52

sobie płacić ogromne kwoty za nadawanie godności biskupich.
 Światli i nabożni panowie ruscy i sami nawet biskupi, co uczciwsi, ubolewali nad taką dolą Cerkwi i narodu swego, i powzięli myśl odnowienia dawnej unii z Kościołem rzymsko-katolickim.
 A gdy Moskwa wyłamała się z pod zwierzchnictwa patryarchy w Konstantynopolu i własnego sobie ustanowiła patryarchę, zaczęto na Rusi, a potem i w Polsce, coraz gorliwiej zajmować się unią.
 Ale było też sporo przeciwników unii, podnieconych głównie przez Moskwę, której było strasznie nie na rękę takie religijne połączenie się Rusinów z Polakami, gdyż Moskwa czyhała, aby Ruś zagarnąć.
 Wydawano pisma przeciw unii, odbywano przeciw niej zjazdy, narady.
 Wtedy zabiera głos Skarga w tej sprawie i ogłasza w Wilnie, w r. 1577. „O jedności Kościoła Bożego pod jednym pasterzem“.
 Przemogły starania biskupów ruskich, niechętni musieli ustąpić, i w r. 1595. zebrał się w Brześciu litewskim synod (narada biskupów), na którym odnowiono dawną unię. Podpisali ją imieniem Rusinów: metropolita Kijowski i wszyscy ruscy biskupi.
 Skarga dał opis synodu w dziele „Synod brzeski“, wydanem w Krakowie, w r. 1597.