Lepiej, dokładniej poznać można duchową postać Reja z tego, co się we własnych jego czyta dziełach, niż z tego, co o nim piszą inni. Człowiek to przedewszystkiem szczery, nie mówi nigdy tego, czego nie myśli i nie czuje; wszystko u niego płynie z przekonania, lub z uczciwych porywów serca, więc jakie jego pisma, taki i charakter.
A w tym charakterze rysem znamiennym: prawość, uczciwość, i dlatego to wielbi przedewszystkiem cnotę, a nastaje na wszelkie wady, jak: pycha, gniew, chciwość, zazdrość, obłuda, wszeteczeństwo. Nawoływa do ćwiczenia się w dobrem, by urabiać w sobie silną wolę i wytrwałość. W kilka wieków po nim, myśl tę wypowiedział w przecudnym wierszu Zygmunt Krasiński, jeden z wieszczów naszych przyjaciel Mickiewicza. Modli się Krasiński imieniem narodu do Boga:
»Daj nam dobrymi czynami samych zbawić siebie«.
