Strona:O Buonapartem i o Burbonach.djvu/56

32

CHATEAUBRIAND

ciw sobie potomków Cyda i wielkiego Wodza. Wnet, Saragossa odprawia mszę żałobną nad własnym zgonem i grzebie się pod zgliszczami; chrześcijańscy Pelasgowie zstępują z Asturyi, wypędzają nowego Maura. Ta wojna wskrzesza w Europie ducha narodowego, daje Francyi jedną granicę więcej do obrony, stwarza lądową armię Anglikom, sprowadza ich, po czterech wiekach, na pole Poitiers i wydaje im skarby Meksyku.
 Gdyby, miast uciekać się do tych podstępów godnych Borgii, Buonaparte, zapomocą polityki zawsze zbrodniczej ale zręczniejszej, wydał, pod jakimkolwiek pozorem, wojnę Hiszpanii; gdyby się ogłosił mścicielem Kastylczyków uciskanych przez księcia de la Paix, gdyby był głaskał dumę hiszpańską, liczył się z Zakonami, byłby prawdopodobnie dopiął celu. „Ja nie Hiszpanów chcę, powiadał w swem opętaniu, ale Hiszpanii“. I oto ta ziemia odrzuciła go. Pożar Burgos zrodził pożar Moskwy, a zdobycie Alhambry sprowa-