|
|
Bogaty to nader a olbrzymi nawet temat, na tle którego pozwoliłem sobie osnuć trzygodzinny mój odczyt. Nie mogę kusić się o wyczerpanie tematu dokładne, zupełne, boć niemożebną byłoby rzeczą w tak krótkich dokonać tego terminach. Zamiarem moim — zwrócić uwagę słuchaczy na rzecz, którą świat uczony we Francji i Niemczech na widownię publiczną europejską wprowadził, a o której my w Polsce mniej wiemy od Francuzów i Niemców mimo, że takowa z naszego ujętą jest ogniska.
Spotkałem się dość dawno z broszurą zatytułowaną: „Relations sur les traveaux de Madame Duchińska“, obejmującą sprawozdanie p. Emila Hervet o pracach tej autorki, czytane na posiedzeniu Towarzystwa Etnograficznego paryskiego 15. marca 1869. roku.
Broszura ta pojawiła się niedawno w tłomaczeniu niemieckiem i ogólne tak we Francji, jak i w Niemczech obudziła zajęcie. Zdaje mi się, że byłoby to ujmą dla godności naszego narodu nie małą, gdybyśmy o dziełach i działaniach zaszczyt nam przynoszącej rodaczki, dopiero ze sprawozdań obcych dowiadywać się mieli; sądzę
