Strona:O autorkach polskich, a w szczególności o Sewerynie Duchińskiej.djvu/23

nić się nie mogła. Zawód pisarski zaczęła od przetłomaczenia „Malwiny“, księżnej wirtembergskiej na francuskie i wydała je w rok po wyjściu tego romansu w oryginale. W cztery lata potém, roku 1821, sama napisała po francusku: „Trois nouvelles.“ Pierwszą jéj próbą w języku polskim był artykuł w Pamiętniku warszawskim: „O narodowem wychowaniu Polek“, w którym ostrzegała o złym wpływie francuzczyzny, jakiego na sobie samej doznała. Odtąd ciągle pisała po polsku. W roku 1831. napisała powieść p. t. „Aniela, czyli obrączka ślubna“ i doczekała się tego, że powieść tę przetłómaczono na języki: niemiecki i francuski. Pisała potém powiastki dla dzieci, mianowicie: „Odwiedziny babuni“ i powiastki dla rzemieślników: „Wieczory niedzielne“, które na włoski język przełożono. W poważniejszym tonie skreśliła dwie powieści pod ogólnym tytułem: „Obraz warszawskiego społeczeństwa“, tudzież „Wspomnienia z czasów pruskich i Księstwa Warszawskiego.“ Dzieła te wydane dopiero po śmierci autorki roku 1852. Wspomnieć jeszcze wypada o powieści historycznéj: „Czarna mara“, któréj takiéj, jak poprzednim, nie można przypisać wartości.
 Karolina z Rylskich Wojnarowska,