Strona:O autorkach polskich, a w szczególności o Sewerynie Duchińskiej.djvu/24

urodzona w Połomyi w Jasielskiem (w Galicji) 4go listopada 1814 r., uposażona znakomitemi zdolnościami i bystrym umysłem, od pierwszéj młodości okazywała chciwą żądzę zbogacania się nauką, a śród rówienniczek swoich wyróżniała się wyższością umysłu i dążnościami wyższemi. Kiedy w szczęśliwym związku małżeńskim z Franciszkiem Wojnarowskim Bóg ją jedyną córką obdarzył, postanowiła wszystkie chwile życia swego i zdolności swoje wszystkie poświęcić wychowaniu tego dziecięcia. Kształciła ją i wychowała w pewnym systemie, a czując w sobie łatwość pisania, postanowiła doświadczenia swoje spisać i do rąk matek podać dobrze obmyślane rady. Prace jéj w tym rodzaju stanęły na równi z dziełami Hoffmanowej, „Pierścionki Babuni“ śmiało walczyć mogą o pierwszeństwo z „Pamiątką po dobréj matce.“ — Pierwszą wierszową próbę jéj pióra umieścił „Przyjaciel Ludu,“ a następnie wydała: „Rady ostatnie ojca dla syna“ pod pseudonimem Kar. Nowowiejskiego (Wrocław 1842), „Słowa prawdy dla użytku wszystkich stanów“ przez Ks. L. Nowaka. „Do matek polskich słów kilka.“ „Pierścionki Babuni.“ „Bluszcze, przez młodą Polkę,“ zbiór poezji. Pisma jej dla młodzieży odznaczają się miłym stylem, a nadewszystko zdrowym sądem o