Strona:O autorkach polskich, a w szczególności o Sewerynie Duchińskiej.djvu/32

Najwięcéj chwalonemi improwizacjami są: „Wiosna“, „Kamienie“, „Ptaki“, „Kwiaty“, „Miłość Najwyższa.“ Talent Deotymy wyrywa się czasami w kierunku dramatycznym, jak to wskazuje poemat: „Tomira“ i rapsod: „Stanisław Lubomirski.“ Nie pominęła dotknąć epopei poematem: „Polska w pieśni.“ Prócz tego wymienić należy znaczniejsze jej poezje, jak: „Wieńce“, „Sen“, „Potęga pieśni“, „Burza w pustyni“, „Natchnienia“, a szczególniej pod względem formy najwięcej zaokrąglona: „Modlitwa.“
 Deotyma urodziła się przed rokiem 1840 w Warszawie, Ojciec jéj, Wacław Łuszczewski, radzca stanu i dyrektor wydziału przemysłu i handlu, jak najstaranniejsze dał jéj wychowanie. Już to oboje rodzice odznaczali się wysokiem wykształceniem i takowe w córkę swą przelali. Kształciła się pod kierunkiem Dominika Szulca i Antoniego Wagi, sławnego naturalisty. Podróżowała po Niemczech, a wycieczki na wyspę Rugję, górę Św.-Krzyską, w Karpaty i do Ojcowa opisywała w Gazecie Warszawskiéj i w Tygodniku illustrowanym. W roku 1865. wróciła wraz z ojcem z głębi Rosji do Warszawy.
 Wzmiankę mą o Deotymie pozwalam sobie zakończyć zwróceniem uwagi Szanownych Słucha-