rzy, równie jak Rossjanie, do turańskiego należą pokolenia.
Już to wszystkie tłomaczenia Duchińskie, dokonywane z języków: francuskiego, angielskiego, hiszpańskiego i niemieckiego na polski, oprócz znakomitością i trafnością przekładu, odznaczają się bogactwem uwag, porównań i poglądów, pomnażających ich urok i wartość.
Ogromna ilość tych wybornych przekładów wiąże się z nie mniejszą prac oryginalnych, które razem około 70 tomów i broszur obejmują, nie licząc rozlicznych, po czasopismach rozrzuconych korespondencji.
W r. 1847 zaczęła Duchińska zawód swój literacki, a postępując w nim, każdy krok swój znaczyła zasługą dla literatury i oświaty narodowej. — W krótkim czasie, takie zyskała uznanie, że Lelewel przeczytawszy poemat jej „Drużbacka,“ wyraził się, iż powab jéj poezji przeniknął go całego, dając mu jedyną pociechę w cierpieniach wygnania.
Lewestam, jeden z najznakomitszych krytyków polskich przyznaje, że dzieła Duchińskiéj odznaczają się pięknością formy i harmonją najwznioślejszych myśli. Wójcicki, porównywając poemat jej: „Klonowica“ z poematem Syrokomli:
Strona:O autorkach polskich, a w szczególności o Sewerynie Duchińskiej.djvu/52
Ta strona została przepisana.
