Strona:O autorkach polskich, a w szczególności o Sewerynie Duchińskiej.djvu/58

się do tego obowiązku patryotycznego, zastanawiała się długo, czy uchwyceniem za francuzkie pióro obowiązkom Polki się nie sprzeniewierzy.
 W tej mierze była to już skrupulatność zbyteczna, i autorka nasza policzywszy ją za takową mistrzowskich dokonała przekładów.
 Pieśni ludowe są bezwątpienia ważnemi czynnikami w pomnożeniu pojęć etnograficznych; więc nie przestaje Duchińska na tłomaczeniu pieśni francuzkich na polski i polskich na francuski język, ale posuwa się dalej na północ i tam śród fińskiego ludu znajduje odwieczną epopeę „Balevala,“ tłomaczy ją na język polski i pełne gruntownej nauki i bystrego badania dodaje do tłomaczenia uwagi.
 W tem połączeniu poezji z nauką leży punkt ciężkości jej talentu; — te uwagi, poglądy, porównania ściśle naukowe, grupujące się obok najpoetyczniejszych dźwięków, — to wysnowanie się poezji z nauki, nauki z poezji, stawia Duchińską na zupełnie odrębnem stanowisku w literaturze, na którem z nikim się nie spotyka, stanowi właściwą jej tylko oryginalność pracy.
 W wyborze dzieł, które z obcych języków na polski przekłada, mniej kieruje się indywidualną skłonnością, a raczej idzie za głosem głębo-